Zastosowanie wielofalowego lasera diodowego w chirurgii stomatologicznej – opis trzech przypadków

Dynamiczny rozwój technologii medycznej i stomatologicznej oraz konieczność udoskonalenia procedur leczniczych w celu skrócenia czasu ich trwania, zwiększenia komfortu pracy lekarzy oraz odczuć pacjenta doprowadziły do powstania wielofunkcyjnych laserów diodowych (półprzewodnikowych). Urządzenia te charakteryzują się małymi, wręcz podręcznymi wymiarami, niskim zużyciem prądu, a także wielokierunkowością zastosowania, począwszy od stomatologii zachowawczej i endodoncji, poprzez chirurgię stomatologiczną, periodontologię, aż po implantologię i stomatologię estetyczną (1-3).

Jednym z częstszych zastosowań laserów diodowych w gabinecie stomatologicznym jest cięcie tkanek miękkich. Ich użycie cechuje szereg zalet śród- i pozabiegowych. Chirurgia laserowa pozwala na przeprowadzenie zabiegu ze zmniejszoną ilością środka znieczulającego miejscowo, a w niektórych przypadkach nawet na zaniechaniu jego użycia. Precyzyjne i czyste cięcie tkanek z wyeliminowaniem krwawienia pozwala na pracę w doskonałej widoczności, dodatkowo niejednokrotnie eliminując konieczność chirurgicznego szycia rany. Cięcie laserowe cechują ponadto mniejsza traumatyzacja tkanek oraz właściwości odkażające pole zabiegowe, co sprzyja niepowikłanemu przebiegowi procesu gojenia. Wśród zalet należy również wymienić niski poziom formowania się blizn pozabiegowych (3-13). W porównaniu jednak z klasycznymi metodami chirurgicznymi gojenie ran polaserowych odbywa się poprzez ziarninowanie, co skutkuje opóźnieniem procesu gojenia trwającego około 12-14 dni, jednakże wykorzystując działanie drugiego lasera o długości fali 635 nm – przeznaczonego do zimnej biostymulacji tkanek (z ang. Low-Level Laser Therapy, LLLT) – uzyskujemy nie tylko przyśpieszenie gojenia się ran pooperacyjnych (pobudzenie procesu ziarninowania), ale także redukcję pozabiegowych dolegliwości bólowych oraz działanie przeciwzapalne i przeciwobrzękowe (4, 6-10...