Materiały akrylowe samopolimeryzujące

TITLE: Self-polymerising acrylic materials

STRESZCZENIE: Pomimo ciągłego rozwoju techniki dentystycznej akryle stanowią nieodmiennie jedne z częściej używanych materiałów w pracowni techniki dentystycznej. Badania wskazują, że tylko w Stanach Zjednoczonych w ciągu roku wykonuje się ponad 4 miliony napraw protez akrylowych. Wydawać by się mogło, że o akrylach napisano już naprawdę dużo, ale ciągle jednak można spotkać się z różnymi wątpliwościami dotyczącymi tego tworzywa. Celem tego artykułu będzie przedstawienie czytelnikowi materiałów akrylowych przeznaczonych do napraw (czy też polimeryzacji na zimno), Jeśli mówimy o akrylach, to nieodmiennie przed oczami staje nam obraz materiału dwuskładnikowego składającego się z proszku i płynu. Proszek to bardzo drobne kuleczki polimetakrylanu metylu o średnicy około 40-50 mikrometrów, które powstały w wyniku polimeryzacji suspensyjnej z monomeru metakrylanu metylu w wodzie. Dodatkowo proszek może zawierać w swoim składzie pigmenty nierozpuszczalne w wodzie ani rozpuszczalnikach organicznych. Zadaniem tych ostatnich jest nadanie materiałowi po polimeryzacji koloru zbliżonego do śluzówki lub zębów. W proszku po polimeryzacji zostaje niewielka ilość nadtlenku dibenzoilu, który jest katalizatorem procesu utwardzania się masy.Zawartość tego składnika wynosi 0,5-2,0%. Im więcej tego katalizatora, tym materiał ulega szybszemu utwardzeniu w temperaturze pokojowej, ale i szybciej zmienia kolor pod wpływem czasu w kierunku barwy żółtej.W części tworzyw akrylowych do proszku dodawane są pochodne kwasu barbiturowego, które pozwalają na szybszą polimeryzację z mniejszą ilością nadtlenku oraz stabilizują późniejszy kolor materiału. W niektórych materiałach można też spotkać żyłki wiskozowe (drobno pocięte) mające za zadanie imitację naczyń krwionośnych.Nie wpływają one w żadnym stopniu na poprawę właściwości fizyczno-chemicz...