Leczenie interdyscyplinarne przodożuchwia morfologicznego

Leczenie ortodontyczne poprzedzone było kilkukrotnymi konsultacjami z chirurgiem szczękowo-twarzowym i przeprowadzono je aparatami stałymi cienkołukowymi, zamkami w systemie Rotha o slocie 0,022 (fot. 17). W początkowym okresie leczenia zastosowano łuki elastyczne do przeprowadzenia niwelacji. Celem leczenia było przygotowanie do zabiegu poprzez wzajemne wyrównanie szerokości łuków zębowych i właściwe ustawienie zębów w segmentach bocznych i przednim. Leczenie ortodontyczne jako przygotowanie do zabiegu trwało 12 miesięcy. Następnie pacjentkę skierowano do Katedry Chirurgii Szczękowo-Twarzowej w celu przeprowadzenia ponownej konsultacji i ustalenia terminu zabiegu.

Wykonano zabieg LeFort I, segment dwuszczękowy. Zespolono odłamki minipłytami i śrubami, w wyniku czego uzyskano prawidłowe warunki zgryzowe wg wcześniej zaplanowanego położenia (fot. 18-21). Założono unieruchomienie szczękowo-żuchwowe w postaci elastycznych wyciągów międzyszczękowych zakładanych na aparacie stałym przez cztery miesiące po przeprowadzonym zabiegu obuszczękowym. Efekt pozabiegowy okazał się bardzo satysfakcjonujący, tak z punktu widzenia estetyki zębów i rysów twarzy, jak i przywrócenia funkcji, jakie pełni narząd żucia, aczkolwiek okazało się jeszcze pozabiegowo konieczne dopracowanie zgryzu w ciągu następnego roku (po zdjęciu aparatów wykonano jeszcze uzupełnienia protetyczne i ekwibrylację zgryzu) (fot. 22-43).

Osiągnięcie harmonii między poszczególnymi częściami twarzy stanowi obecnie coraz ważniejszy cel leczenia zespołowego ortodontyczno-chirurgicznego. Ocena profilu tkanek miękkich nie może jednak ograniczać się do uzyskania idealnych wartości liczbowych parametrów. Dysharmonia jest wyraźniejsza w przypadku, gdy dotyczy blisko siebie położonych części twarzy, na przykład dysharmonii w obrębie odcinka Sn-Pg będzie mniej ewidentna niż między wargami (...