Leczenie interdyscyplinarne w implantologii – chirurgia, perioimplantologia, okluzja. Opis przypadku

Należy mieć świadomość, że implantacja wszczepu stomatologicznego nie wpływa na nawyki behawioralne pacjenta, uwarunkowania mikrobiologiczne czy genetyczne. Stąd niezwykle ważne są szczegółowe poinformowanie pacjenta o zagrożeniach związanych z chorobami okołowszczepowymi oraz zwrócenie uwagi na konieczność leczenia przed leczeniem implantologicznym, jak i opieki po leczeniu implantologicznym. Ma to duże znaczenie w przypadku pacjentów z grupy wysokiego i średniego ryzyka występowania powikłań okołowszczepowych (3, 4).

Wraz z rosnącą częstotliwością periimplantitis na całym świecie wzrasta stopień zainteresowania nie tylko leczeniem tej patologii, ale przede wszystkim jej profilaktyką (1). Niektórzy autorzy uważają, że obecność odpowiedniego zasięgu dziąsła związanego wokół implantu jest warunkiem stabilności, prawidłowej funkcji i możliwości utrzymania higieny wokół wszczepu na odpowiednim poziomie (5). Augmentacja tkanki miękkiej jest zabiegiem coraz częściej stosowanym szczególnie u pacjentów z predyspozycją do zapalenia przyzębia oraz dyskomfortem podczas codziennej higieny jamy ustnej (6, 7).

Sprawdź inne artykuły z kategorii CHIRURGIA I IMPLANTOLOGIA.

Najczęstszymi wskazaniami klinicznymi do przeszczepu są konieczność poszerzenia strefy dziąsła zrogowaciałego oraz zwiększenie grubości tkanek miękkich (8). Zabiegi te przeprowadzane są w celu zapewnienia długoterminowych, korzystnych warunków biologicznych, funkcjonalnych oraz estetycznych. Badania prowadzone na temat szerokości dziąsła skeratynizowanego wykazały, że szersza strefa KT może przyczynić się w znacznym stopniu do lepszego zachowania tkanek miękkich i twardych w oko...