Leczenie przy użyciu tradycyjnych, ogólnodostępnych metod zmiany okołowierzchołkowej zęba 11 z zatrzymanym rozwojem korzenia

W niniejszym artykule przedstawimy przypadek pacjentki, u której uraz sprzed dekady spowodował martwicę miazgi z zatrzymaniem rozwoju korzenia, a następnie powstanie rozległej zmiany w okolicy okołowierzchołkowej siekacza centralnego szczęki. Zdecydowaliśmy się na terapię konwencjonalną wkładkami z wodorotlenku wapnia wymieszanego z gliceryną, ponieważ jest to metoda najlepiej do tej pory poznana, ponadto pacjentce zależało na leczeniu w jak największym wymiarze refundowanym przez NFZ oraz minimalizacji kosztów.

Wizyta 1 – 8.03.2017 r.

W marcu 2017 roku do Poradni Stomatologii Zachowawczej z Endodoncją Akademickiego Centrum Stomatologii i Medycyny Specjalistycznej w Bytomiu zgłosiła się 20-letnia pacjentka skierowana w celu leczenia zęba 11. Ząb wykazywał ślady urazu w postaci brunatnego przebarwienia i odłamanego kąta siecznego po stronie mezjalnej, z odsłonięciem zębiny (II klasa wg Ellisa) [23] i brakiem szkliwa na ścianie podniebiennej. W wywiadzie: ból od kilku dni i uraz około 10 lat temu. Bezpośrednio po urazie ząb został poddany badaniu żywotności, które wykazało brak cech martwicy. Odłamany kąt sieczny nie został zabezpieczony, ponadto nie zlecono okresowej kontroli radiologicznej ani kontroli żywotności miazgi. Stan przed leczeniem przedstawia ryc. 1.

Pierwszym krokiem było wykonanie zdjęcia RTG zęba 11, które wykazało zmianę w okolicy okołowierzchołkowej ok. 1 cm średnicy oraz zatrzymanie rozwoju korzenia na etapie ścian równoległych z otwartym wierzchołkiem korzenia [24, 25]. Ząb 11 krótszy od 21 o ok. 1-2 mm. Zdjęcie RTG przed leczeniem przedstawia ryc. 2.

Sprawdź więcej artykułów z kategorii