Leczenie stomatologiczne dzieci z autyzmem

Okres niemowlęcy i wczesnodziecięcy

W obrazie klinicznym zaburzeń autystycznych w okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcym w zakresie interakcji społecznych pojawiają się problemy w relacji z matka. Niemowlę nie nawiązuje kontaktu wzrokowego, nie skupia wzroku na jej twarzy, błądzi wzrokiem w przestrzeni, ma tzw. puste spojrzenie lub nieobecny wzrok. Dziecko wykazuje niechęć wobec kontaktu fizycznego z matka. Kluczowym objawem jest brak wspólnie podzielanej uwagi, tzn. dziecko nie potrafi monitorować przedmiotu lub sytuacji, które wzbudziły zainteresowanie osoby dorosłej. Zdolność ta jest ważna dla umiejętności uczenia się, naśladowania czy komunikowania się, związana jest tez z rozwojem mowy. Dzieci z autyzmem nie potrafi a wskazywać palcem przedmiotów, które wzbudziły ich zainteresowanie. Występują zaburzenia w rozwoju mowy – brak gaworzenia, gaworzenie monotonne. Niektóre dzieci opanowują najbardziej podstawowe słownictwo, jednak około drugiego roku życia następuje regres. Nawet jeśli dziecko rozwija mowę, to nie służy ona komunikacji. Mowa ma charakter echolalii (powtarzanie usłyszanych słów, sylab), może być monotonna, pozbawiona intonacji, czasem występuje mowa śpiewana. Część dzieci nie rozumie znaczenia wypowiadanych słów. Dzieci bawią się samotnie, w ubogie, rutynowe, stereotypowe zabawy, w których ujawnia się brak pomysłowości, wyobraźni i pozorowania. Zabawy polegają na ustawianiu rzeczy w szeregi, sterty, wzorki, spłukiwaniu toalety, włączaniu i wyłączaniu światła, zamykaniu i otwieraniu drzwi, wpatrywaniu się w wirujący bęben pralki lub wskazówki zegara.

Daje się zauważyć bardzo duża niechęć przed zmiana rutyny i modyfikacjami w otaczającym środowisku, np. chodzenie na spacer ciągle ta sama trasa, układanie ubrań w ten sam sposób. Dzieci nalegają na zachowanie rytuałów, wykazują opór przed podejmowaniem...