Metody zwalczania bólu w stomatologii dziecięcej – przegląd piśmiennictwa

Znieczulenie śródwięzadłowe może stanowić al­ternatywę dla miejscowego znieczulenia tradycyjnego. Znieczulenie to, jako metoda przerwania przewodnictwa nerwowego ma wiele zalet, dlatego może być stosowa­ne jako podstawowa metoda znieczulania zębów szczęki i żuchwy. Czasami stanowi uzupełnienie znieczulenia na­siękowego lub przewodowego, m.in. w przypadku kłów (ze względu na ich budowę anatomiczną) oraz zębów w odcinku przednio-bocznym żuchwy (8, 9).

Do niewątpliwych zalet znieczulenia śródwięzadło­wego możemy zaliczyć:

• użycie małej dawki środka znieczulającego,
• wyłączenie ośrodków bólowych w pojedynczych zę­bach,
• zapobieganie rozszerzaniu się znieczulenia na sąsied­nie zęby i tkanki, co ma miejsce w przypadku znie­czulenia nasiękowego i przewodowego – mniejsze ryzyko późniejszych powikłań, takich jak przygryzanie policzka, wargi,
• bardzo szybkie działanie środka znieczulającego,
• krótszy czas zabiegu,
• możliwość zastosowania w przypadku braku skutecz­ności znieczulenia konwencjonalnego,
• mniejsze dolegliwości bólowe spowodowane iniekcją,
• możliwość zastosowania u chorych ze skazą krwo­toczną,
• mniejsze ryzyko wystąpienia powikłań miejscowych (krwiaków i innych) (2, 4, 8, 10).

Aby właściwie wykonać znieczulenie śródwięzadłowe, należy znać odpowiednie punkty wkłucia – podstawo­we i dodatkowe.

Punkty podstawowe znajdują się na powierzchniach przedsionkowych:

• w zębach siecznych – dystalnie,
• w zębach przedtrzonowych i trzonowych – mezjalnie i dystalnie.

Punkty dodatkowe wykorzystywane są wtedy, gdy brak jest efektu znieczulenia lub gdy zabieg się...