Mezjodens – ząb nadliczbowy. Technika przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego – ryzyko powikłań

Omówienie

Wykonanie zdjęcia radiologicznego i wnikliwa jego ocena pozwalają na wykrycie wielu nieprawidłowości zlokalizowanych w kościach szczęk (4). Zdjęcie obrazuje między innymi zaburzenia zębowe dotyczące liczby, położenia czy ich budowy. W opisanym przypadku zdjęcie radiologiczne uwidoczniło mezjodens, którego obecność była bezobjawowa. Natomiast w ocenie lekarzy pedodontów ząb środkowy stanowił ryzyko wystąpienia resorpcji korzenia centralnego zęba siecznego. Jednak nie zawsze ta projekcja radiologiczna pozwala na bezpieczne zaplanowanie zabiegu. Dlatego w celu dokładniejszej lokalizacji zatrzymanego zęba, a szczególnie określenia jego położenia względem innych struktur anatomicznych i zaplanowania wykonania cięcia, wskazane jest wykonanie CT (4, 6).

Zaletą tomografii komputerowej jest możliwość oceny badanej okolicy w tzw. oknach, czyli sposobie prezentacji obrazu. Najczęściej stosowane jest okno miękkotkankowe o małej szerokości i centrum na poziomie tkanek miękkich, co zapewnia dobre uwidocznienie różnic między ich strukturami. Natomiast okno kostne jest szerokie o wysokim poziomie i bardzo dobrze obrazuje tkanki kostne, zaś pozostałe struktury przedstawione w odcieniach szarości są słabo rozróżniane. Taka wizualizacja umożliwia precyzyjne określenie położenia zęba nadliczbowego, pozwala na bezpieczne przeprowadzenie leczenia chirurgicznego i uniknięcie wielu powikłań śród- i pooperacyjnych. Dostęp do zatrzymanego zęba środkowego może być od strony przedsionka lub podniebienia. W opisywanym przez nas przypadku ząb środkowy położony był od strony podniebiennej. W dostępnym piśmiennictwie większość autorów podaje tę lokalizację jako dominującą (3, 4, 7).

Należy podkreślić, że jama ustna jest bardzo małym polem operacyjnym o znacznym zróżnicowaniu tkanek i dużej ...