Nadziąślak włóknisty – opis przypadku

Opis przypadku

Pacjentka K.Ś., lat 34, w stanie ogólnym dobrym, bez schorzeń współistniejących, została skierowana do Poradni Chirurgii Stomatologicznej w celu dalszej diagnostyki i objęcia leczeniem zmiany rozrostowej dziąsła w obrębie wyrostka zębodołowego szczęki.

W wywiadzie: zmiana obecna od 2 lat, stopniowo powiększająca swoje rozmiary, brak urazów tej okolicy. Pacjentka dwukrotnie została poddana próbie nacięcia zmiany rozpoznanej jako ropień przyzębny w innym gabinecie, odpowiednio miesiąc i dwa miesiące przed zgłoszeniem się do poradni. Leczenie nie przyniosło zamierzonego skutku. Chora podała, że ingerencja stomatologiczna spowodowała gwałtowny wzrost guza.

W badaniu zewnątrzustnym nie wykryto żadnych nieprawidłowości – węzły chłonne podżuchwowe, podbródkowe i szyjne niepowiększone, niebolesne, przesuwalne względem podłoża. W badaniu wewnątrzustnym stwierdzono uszypułowany, żywo czerwony, gładki, spoisty i niebolesny guz, wyraźnie odgraniczony od otoczenia, o wymiarach 2 cm × 1 cm, zlokalizowany między zębem siecznym centralnym lewym a zębem siecznym bocznym prawym (fot. 1a-b). Zęby sąsiadujące z guzem nie wykazywały patologicznej ruchomości, nie miały wypełnień ani ubytków. Brak stanu zapalnego dziąseł. Higiena jamy ustnej dobra. Reakcja na chlorek etylu zębów 12, 11 i 21 była prawidłowa. Zlecono wykonanie badania dodatkowego w postaci zdjęcia pantomograficznego, które nie wykazało żadnych zmian patologicznych w obrębie podłoża kostnego.

Na podstawie badania klinicznego i radiologicznego postawiono rozpoznanie wstępne – nadziąślak włóknisty. Zmianę zakwalifikowano do zabiegu.

W warunkach ambulatoryjnych w znieczuleniu miejscowym 2-proc. lignokainą z noradr...