Niechirurgiczne leczenie zgryzu otwartego z wykorzystaniem mini-implantów ortodontycznych. Opis przypadku

Utrzymując poszerzenie łuku górnego, rozpoczęto mezjalizację zębów trzonowych. W żuchwie łuk retrakcyjny zastąpiono łukiem 0,016 x 0,022 NiTi, a następnie łukiem stalowym 0,017 x 0,025 w celu umożliwienia mezjalizacji dolnych zębów trzonowych. Luki resztkowe w łuku dolnym zamykano za pomocą łańcuszków elastycznych, w łuku górnym luki resztkowe pozostałe po drugich zębach przedtrzonowych zamknięto ligaturą stalową połączoną z modułem elastycznym (w celu zwiększenia sprężystości). W ostatniej fazie leczenia aktywnego zastosowano po stronie lewej w odcinku bocznym wyciągi elastyczne pionowe/pudełkowe o sile 1⁄4 medium.

Aparaty zdemontowano po 2,5 roku aktywnego leczenia. Wykonano aparaty retencyjne – płytki Howleya. W momencie demontażu nagryz pionowy wynosił 1,5 mm (ryc. 6, str. 23), a pierwsze zęby trzonowe ustawione były w I klasie Angle’a. Rysy twarzy pacjentki również uległy poprawie: warga dolna cofnęła się (ryc. 7a, str. 23), nadmierne napięcie mięśnia bródkowego ustąpiło (ryc. 7b, str. 23).

Analiza telerentgenogramu bocznego głowy wykonanego po zakończeniu leczenia pozwoliła stwierdzić zmniejszenie kąta ML – NSL o 2,4° (do wartości 40,1°), oraz nieznaczne zmniejszenie kąta ML – NL o 0,6°(do wartości 33,4°).

Po 6 miesiącach od demontażu aparatów stałych nagryz pionowy nie uległ zmianie (ryc. 8, str. 23).

Dyskusja

Wielu autorów podkreśla konieczność ekstrakcji czterech zębów – pierwszych zębów przedtrzonowych, drugich zębów przedtrzonowych lub pierwszych zębów trzonowych – w celu osiągnięcia stabilnego wyniku leczenia zgryzu otwartego [2, 5]. Przy jednoczesnej kontroli pionowej w bocznych odcinkach szczęki i...