Nowoczesna stomatologia rekonstrukcyjna oparta na zasadach adhezji

Zanieczyszczenia organiczne i nieorganiczne powstające w wyniku opracowania tkanek twardych zęba

W trakcie preparacji tkanek twardych zęba dochodzi do powstania na ich powierzchni zanieczyszczeń nieorganicznych i organicznych, które tworzą warstwę mazistą. Grubość powstałej warstwy jest między innymi uzależniona od wywieranego nacisku podczas prowadzenia preparacji, rozmiaru nasypu stosowanego wiertła diamentowego i jego ostrości. Warstwa mazista złożona jest z rozdrobnionego hydroksyapatytu, kolagenu oraz ze znacznej ilości bakterii. Jest interesującą strukturą, której przypisywane są wykluczające się z punktu widzenia adhezji cechy (11). Warstwa mazista może zmniejszać przepuszczalność zębiny, ograniczając występowanie przykrego zjawiska, jakim jest nadwrażliwość pozabiegowa. Z kolei jej obecność stanowi przeszkodę w dogłębnej dyfuzji monomerów, co utrudnia skuteczne wiązanie żywic. Zastosowany w procesie wytrawiania kwas ortofosforowy może usuwać warstwę mazistą. Usunięcie tej warstwy zwiększa energię powierzchniową tkanek, zmniejsza zawartość mineralną substratu oraz tworzy obszary mikroretencyjne. Zmieniona w ten sposób powierzchnia może być poddawana infiltracji przez primer lub żywicę adhezyjną. Dokonanie wyboru pomiędzy systemami adhezyjnymi, które usuwają lub rozpuszczają warstwę mazistą, stanowi nadal główny dylemat i jest powodem obecnych w literaturze kontrowersji na temat dostępnych protokołów klinicznych i decyzji w wyborze optymalnej procedury zabiegowej.

Proces wymiany w łączeniu adhezyjnym żywicy kompozytowej z tkankami zęba

Fundamentalna zasada adhezji w stomatologii opiera się na procesie wymiany, w którym nieorganiczny materiał tkanki zęba jest zamieniany na żywicę syntetyczną. Ta interakcja chemiczna pomięd...