PEEK – wielozadaniowy materiał w protetyce stomatologicznej. Właściwości i przykłady zastosowań na podstawie piśmiennictwa

Podbudowy z PEEK wymagają odpowiedniego przygotowania do połączenia z materiałami kompozytowymi. W badaniach dobrze wypada abrazyjne przygotowanie powierzchni bądź trawienie kwasem siarkowym lub roztworem pirania (mieszanina stężonych kwasu siarkowego (H₂SO₄) i nadtlenku wodoru (H₂O₂)) i impregnowanie preparatami zawierającymi metakrylan metylu (21, 22). Niestety z powodu niskiej temperatury topnienia w porównaniu do metali nie nadaje się do napalania ceramiki.

Dla pacjentów użytkujących protezy częściowe akrylowe lub szkieletowe często nieakceptowalna jest obecność nieestetycznych metalowych klamer widocznych na wargowych powierzchniach retencyjnych zębów. Dla niektórych niekomfortowy bywa również sam ciężar protezy, jak i występujący czasami metaliczny posmak w ustach. Możliwe jest także pojawienie się reakcji alergicznych na metal lub barw­nik akrylu. Szkielety protez bądź elementy wykonane z PEEK są kolorem zbliżone do zębów i mogą być dobrą alternatywą dla klasycznych metalowych konstrukcji. Ponadto odkładanie płytki nazębnej przy elementach oporowych i retencyjnych może zostać ograniczone dzięki idealnej polerowalności materiału, aczkolwiek w krótkofalowych badaniach z udziałem pacjentów stwierdzono podobny poziom odkładania biofilmu jak w przypadku metalowych konstrukcji (23). Dzięki niskiemu modułowi elastyczności i ścieralności zbliżonej do tkanek zęba elementy retencyjne i oporowe protez nie prowadzą do uszkodzeń powierzchni retencyjnych i zgryzowych.

Z powodu niedogodności użytkowania tradycyjnych protez pacjenci czasami wybierają uzupełnienia z elastycznych materiałów, jak nylon czy acetal, które wymagają częstych wymian ze względów chociażby higienicznych, ponieważ te wykazują dużą nasiąkliwość i powinowactwo do płytki bakteryjnej. Polimer PEEK natomiast jest pozbawiony tej wa...