Jak rozpoznać periodontopatię? Praktyczne klasyfikacje chorób przyzębia oraz prognozowanie przebiegu schorzenia

Postawienie prawidłowej diagnozy wymaga także odpowiednich badań dodatkowych, w tym radiologicz­nych. Obecnymi metodami diagnostyki radiologicznej są: radiografia, tomografia stożkowa (CBCT), tomogra­fia komputerowa (TK), ultrasonografia (USG), tomografia magnetycznego rezonansu jądrowego (MR).

Do oceny tkanek przyzębia najczęściej stosuje się zdjęcie wewnątrzustne zębowe i skrzydłowo-zgryzowe (we wczesnym stadium chorób przyzębia brzeżnego) oraz zdjęcie pantomograficzne. Na zdjęciu wewnątrzustnym zębowym możemy zobaczyć cały ząb, stan przyzębia brzeżnego oraz okołowierzchołkowego, zdjęcie skrzyd­łowo-zgryzowe uwidacznia natomiast korony zębów górnych i dolnych, korzeń do 1/3 koronowej jego dłu­gości oraz zmiany w przyzębiu brzeżnym. Zdjęcie pano­ramiczne pozwala natomiast na całościową ocenę górne­go i dolnego łuku zębowego, przeglądową wizualizację ubytków kostnych, przyzębia brzeżnego oraz czynników sprzyjających zapaleniom przyzębia (kamień pod- i nad­dziąsłowy, nawisające wypełnienia). Na radiogramach zmiany w postaci ubytku kości pojawiają się ok. 6-8 mies. po utracie przyczepu łącznotkankowego, co wskazuje na długo trwający proces zapalny przyzębia.

Obecnie coraz częściej wykorzystuje się radiografię cyfrową (17), która w dużym stopniu ułatwia diagnozo­wanie i monitorowanie przebiegu chorób przyzębia. Uzy­skane obrazy można na ekranie komputera swobodnie powiększać, pomniejszać, obracać odpowiednie fragmen­ty, dokonać pomiaru liniowego, kątowego, oglądać obraz w odcieniach szarości, wprowadzać kolory. Mniejsze jest narażenie pacjenta na promieniowanie jonizujące (czas ekspozycji = 0,02 sekundy). Radiografia cyfrowa pozwala na łatwe stwierdzenie progresu lub regresu choroby przez porównanie zdjęć z kolejnych wizyt. Cyfrowe zdjęcie rtg. można analizować poprzez nałożenie w programie kom­puterowym dwóch zdjęć tej samej okolicy w...