Kilka lat po reformie opieki medycznej – nadal aktualne dylematy

Fakt uznania wartości życia ludzkiego za wartość moralną obliguje do powinności moralnej, której podstawą powinno być działanie na rzecz ochrony zdrowia i życia człowieka. W sytuacjach świadczenia opieki medycznej potrzebne są takie wartości, które potwierdzają moralność troski o chorego. Wartości szczególnie cenione to: ofiarność, poświęcenie, sprawiedliwość, współczucie, zaufanie. Zadaniem głównym etyki medycznej jest troska o osobę w zdrowiu, chorobie, umieraniu. Budowanie podstaw kultury społecznej opartej na uznaniu, że najwyższą wartością jest życie i zdrowie człowieka, musi brać pod uwagę różnorodność spojrzeń na kryteria zdrowia i kulturowe zróżnicowanie w stosunku do ludzi chorych i umierających. Życie biologiczne jest uznawane za wartość witalną, ma charakter wartości zarówno obiektywnej, jak i subiektywnej. Ponieważ w hierarchii wartości społeczeństwa polskiego zdrowie i życie zajmują najwyższe miejsce, system opieki zdrowotnej powinien być nastawiony na tworzenie możliwie korzystnych warunków realizacji tych wartości.

Limitowanie usług medycznych

Usługi medyczne i finansowanie opieki zdrowotnej w Polsce stały się w ostatnich latach gorącym tematem dyskusji publicznej. Reforma systemu opieki zdrowotnej nie spełniła zakładanych celów, zarówno jeśli chodzi o dostępność usług medycznych, jakość ich wykonania, jak i równy dostęp do środków publicznych różnych podmiotów udzielających świadczenia zdrowotne.

Opieka medyczna jest równocześnie darem i towarem. Przesłanki moralne opieki zdrowotnej jako daru mają długi rodowód i stoją u podstaw solidarności międzyludzkiej. Lekarz i jego pacjenci muszą widzieć organizacje medyczne w kategoriach rachunku ekonomicznego, a usługę medyczną często jako towar luksusowy, podlegający mechanizmom rynkowym. Umowa społeczna powinna ...