Własne obserwacje działania sedacji wziewnej N2O/O2 u pacjentów w wieku rozwojowym

86% badanych było dotychczas leczonych stomatologicznie, z czego 92% pacjentów miało za sobą co najmniej dwie próby leczenia zakończonego niepowodzeniem. U blisko połowy badanych występowały incydenty bólowe ze strony zębów. W grupie badanej co czwarte dziecko było leczone w przeszłości na siłę. W dziesięciostopniowej skali ankiety oceny lęku dziecka przed leczeniem stomatologicznym (według ich rodziców) wskazano wyniki w przedziale od 5 do 10 (w tym aż 60% oceniło lęk jako 10 – czyli najwyższą notę). Rodzice dowiadywali się o możliwości leczenia z użyciem sedacji wziewnej najczęściej od lekarzy dentystów (62% badanych), od znajomych (21%) oraz ze środków masowego przekazu (17%). Żaden z ankietowanych rodziców nie zaczerpnął wiedzy o sedacji od lekarza pediatry ani lekarza rodzinnego. Opinia rodziców na temat nastawienia dzieci przed leczeniem przy użyciu gazu rozweselającego pokazała, że 52% dzieci było ciekawych zabiegu, 34% czuło się niepewnie, a 14% czuło lęk przed pierwszą wizytą sedacyjną. Rodzice zauważyli pozytywne nastawienie do dalszego leczenia u swoich dzieci w 90% przypadków, a co najważniejsze – żadne z dzieci nie pogłębiło swojego lęku przed dentystą na skutek odbytej wizyty z użyciem gazu rozweselającego. Rodzice niemal jednogłośnie stwierdzili, że ich dzieci po zabiegu sedacji wziewnej podtlenkiem azotu czuły się dobrze i nie zgłaszali żadnych skutków ubocznych. Jedna osoba stwierdziła nadmierne pobudzenie dziecka, a jeden pacjent był senny po zabiegu. Znakomita większość – 79% rodziców – nie wyobraża sobie dalszego leczenia ich dzieci bez użycia sedacji wziewnej podtlenkiem azotu. Pozostałe 21% rodziców myśli o podjęciu kolejnej próby leczenia w sposób tradycyjny bez sedacji. Wszyscy ankietowani rodzice stwierdzili, że warto było ponieść koszty związane z leczeniem w sedacji N2O/O2 i nie zaobserwowali żadnych wad tej metody leczenia.

Dyskusja