Postępowanie ortodontyczno-chirurgiczne w przypadku zatrzymanych kłów szczęki

Leczenie

Planując postępowanie, musimy wziąć pod uwagę wiele czynników, między innymi: chęć pacjenta do podjęcia leczenia, długość i stopień rozwoju korzenia zęba, wiek pacjenta, obecność tkanek patologicznych, stopień zakrzywienia korzenia oraz dokładne położenie zęba zatrzymanego.

Możliwości leczenia zatrzymanych kłów to:

• monitorowanie radiologiczne z pozostawieniem zęba zatrzymanego,
• leczenie interceptywne,
• chirurgiczne odsłonięcie i sprowadzenie zęba do łuku,
• chirurgiczna repozycja (autotransplantacja),
• ekstrakcja.

Brak leczenia, monitorowanie radiologiczne

Tę metodę stosuje się u pacjentów, którzy odmawiają podjęcia leczenia ortodontycznego. W tych przypadkach zaleca się okresową kontrolę zatrzymanego zęba. Należy monitorować, czy nie dochodzi do rozwoju torbieli, resorpcji zęba zatrzymanego bądź zębów sąsiednich, ankylozy lub stanów zapalnych (7). W przypadkach kiedy przetrwały kieł mleczny obecny jest w jamie ustnej, należy poinformować pacjenta, że prognoza dla długoterminowego jego utrzymania jest zła. W większości przypadków dochodzi do stopniowej resorpcji korzenia i konieczności jego ekstrakcji.

Leczenie interceptywne

Wczesna diagnostyka ektopowego położenia kła pozwala na wdrożenie leczenia interceptywnego, którego efektem jest samoistne wyrznięcie się kła dzięki zmianie jego położenia w wyrostku zębodołowym szczęki (8). Decyzję o wdrożeniu leczenia interceptywnego powinno się rozważyć głównie...