Postępowanie po resekcji szczęki – opis przypadku i przegląd metod leczenia

Materiał podścielający wymieniano na wizytach kontrolnych średnio co 3 miesiące, ze względów higienicznych i funkcjonalnych. Materiał po tym czasie zaczyna się przebarwiać i odchodzić od protezy.

Rok po oddaniu protezy tymczasowej, ze wzglądu na bardzo dobrą adaptację pacjenta do protezy oraz obkurczenie otworów poresekcyjnych podniebienia, zdecydowano o wykonaniu protezy ostatecznej górnej z obturatorem podniebienia (fot. 6).

Pobrano wycisk anatomiczny górny na łyżce standardowej metalowej dla bezzębia za pomocą masy alginatowej. Tym razem użyto cienkiej warstwy gazy położonej na masie alginatowej przed umieszczeniem łyżki w jamie ustnej. Procedura wykonania wycisku jest analogiczna jak przy wyciskach przy rozszczepach podniebienia.

Na podstawie modelu pomocniczego wykonano łyżkę indywidualną z szelaku. Po dostosowaniu łyżki indywidualnej pobrano wycisk czynnościowy za pomocą masy silikonowej o kondensacyjnym typie wiązania (fot. 7).

Kolejnym etapem było ustalenie zwarcia centralnego. Ustalono płaszczyznę zwarcia na wzorniku górnym, wysokość zwarcia i przednio-tylną relację szczęki i żuchwy (fot. 8). Dobrano kolor zębów.

Próba protez woskowych: oceniono próbną protezę na modelu. W jamie ustnej oceniono aspekty funkcjonalne i estetyczne. Po zaakceptowaniu protezy woskowej przez lekarza i pacjenta przystąpiono do wykonania gotowej protezy.

Tydzień później po dopasowaniu oddano pacjentowi protezę poresekcyjną ostateczną górną z obturatorem podniebienia i protezę częściową dolną (fot. 9).

Pacjenta poinformowano o zaleceniach koniecznych do utrzymania funkcji i higieny zatoki ...