Powtórne leczenie endodontyczne zęba 46 – przypadek kliniczny

Należy zauważyć, że powtórne leczenie endodontyczne powinno podejmować się tylko, jeśli jesteśmy w stanie osiągnąć lepszy efekt niż był uzyskany w trakcie leczenia pierwotnego. Często powtórne leczenie endodontyczne skazane jest na porażkę, jeśli niepowodzenie leczenia pierwotnego spowodowane było nieprawidłowością budowy anatomicznej lub działaniami jatrogennymi, takimi jak złamanie narzędzia w kanale czy powstanie perforacji.

Jeśli przeprowadzenie powtórnego leczenia endodontycznego jest niemożliwe, powinno się rozważyć zabiegi zachowawczo-chirurgiczne, takie jak: resekcja, hemisekcja, radektomia, lub podjąć decyzję o usunięciu zęba (5).

Opis przypadku

Pacjentka, lat 27, karmiąca piersią, zgłosiła się do gabinetu stomatologicznego z powodu dolegliwości bólowych zęba 46 (nasilenie bólu w skali VAS 5/10). Wystąpiły one w trakcie spadku odporności ogólnej organizmu spowodowanej chorobą wirusową. Pacjentka podawała ból o charakterze samoistnym, którego nie wyzwalały żadne czynniki zewnętrzne. Ból występował od około 3 dni przed wizytą w gabinecie. Pacjentka od czasu wystąpienia dolegliwości bólowych zażywała paracetamol.

W badaniu klinicznym zewnątrzustnym twarz symetryczna bez obrzęku, odwodzenie żuchwy prawidłowe, bolesność palpacyjna węzłów podżuchwowych grupy B. Węzły chłonne nieznacznie powiększone, przesuwalne względem podłoża.

W badaniu wewnątrzustnym pełne łuki zębowe, ząb przyczynowy 46 z ubytkiem klasy II MOD wypełnionym materiałem kompozytowym bez cech nieszczelności brzeżnej. Ząb w badaniu opukowym pionowym bolesny (natężenie bólu w skali VAS 7/10). Reakcja na chlorek ujemna. Błona śluzowa w okolicy zęba prawidłowa, bez obecnej przetoki rop...