Ulepszenie protokołu pozycjonowania zamków na modelu – klejenie metodą pośrednią

Następnie wszystkie zęby rozdziela się (ryc. 5 i 6, s. 10) i docina ich części korzeniowe, po czym ponownie umieszcza je w wycisku silikonowym (ryc. 7, s. 11). Podstawa modelu i wycisk wraz z zębami zostają przeniesione z powrotem w SUM (ryc. 8, s. 11), po czym brakujący„wyrostek zębodołowy” uzupełnia się woskiem (ryc. 9 i 10, s. 12). W ten sposób łatwo i szybko powstaje model set-up (ryc. 11, s. 13), gotowy do użycia w artykulatorze; procedurę powtarza się dla modelu dolnego.

Do korekty modelu set-up stosuje się OPR (ryc. 12, s. 13). OPR składa się z tej samej podstawy oraz uchwytu na model, zaś górną część zastępuje się wielokierunkowym urządzeniem adaptacyjnym (Multidirectional Adaptation Appliance, MAA) oraz przezroczystą płytką okluzyjną (Occlusal Plane Plate). Model set-up umieszcza się następnie w uchwycie na model, płytkę okluzyjną dopasowuje się do płaszczyzny okluzji modelu, a następnie – rejestruje pozycję MAA (rys. 13, s. 14). Przezroczysta płytka okluzyjna pozwala nałożyć okluzogram na model set-up (rys. 14, s. 14), a także – na zgryzową VTO (wizualizacja celu terapii) (rys. 15, s. 15).

W ten sposób korektę modelu set-up można przeprowadzić zgodnie z planem leczenia (ryc. 16, s. 15), utrzymując kontrolę wymiaru pionowego, a także strzałkowego i poprzecznego nachylenia płaszczyzny okluzji oraz krzywych – Spee i Wilsona (ryc. 17, s. 16).

Po zakończeniu korekty górnego i dolnego modelu set-up (ryc. 18, s. 16) są one montowane z powrotem w artykulatorze i dokonuje się sprawdzenia okluzji czynnościowej (ryc. 19, s. 17).

Idealny łuk aparatu przedsionkowego doginany jest z pełnowymiarowego drutu stalowego (drut o przekroju 0,018” x 0,025” dla zamków ze slotem 0,018” i 0,022” x 0,028” dla zamków ze slote...