Profilaktyka chorób przyzębia

Z doświadczenia Löe wynika, że zaprzestanie wykonywania codziennych zabiegów higienizacyjnych już przez około 7-14 dni powoduje zwiększenie się masy biofilmu, namnożenie bakterii (gł. ziarniniaków Gram-ujemnych, pałeczek, w tym i beztlenowych – F. nucleatum, Camphylobacter, Capnocytophaga spp. itd.) i powstanie stanu zapalnego dziąseł – gingivitis (11). Długotrwałe oddziaływanie płytki bakteryjnej, zachwianie w biofilmie poddziąsłowym równowagi pomiędzy ilością bakterii ochronnych i patogennych u podatnego gospodarza może doprowadzić również do rozwoju i progresji stanu zapalnego tkanek przyzębia – periodontitis, które wiąże się już z utratą przyczepu i tworzeniem patologicznych kieszeni (12, 13, 14). Tak więc szkodliwość płytki nazębnej wzrasta wraz z jej wiekiem i masą. Dodatkowo z wiekiem pacjenta następuje zmniejszenie zdolności naprawczych organizmu, wobec czego płytka gromadzi się łatwiej i dość szybko przekształca się w kamień nazębny (15). Poddziąsłowy kamień ma zaś, wg Dybiżbańskiego, wysoki poziom toksycznych stymulatorów resorpcji kości i antygenów bakteryjnych, co powoduje wzrost szybkości utraty przyczepu (CAL) i destrukcji kości (16). W związku z tym zwalczanie płytki nazębnej odgrywa istotną rolę w profilaktyce i leczeniu chorób przyzębia, a także w utrzymaniu prawidłowego stanu tkanek jamy ustnej po skutecznym, kompleksowym ich leczeniu (6).

Suomi i wsp. przeprowadzili badania na temat wpływu procedur profilaktycznych, higienizacyjnych na stan tkanek przyzębia (17). Badania obejmowały 326 pacjentów, których autorzy podzielili na 2 grupy. W grupie badanej wykonywano pełen instruktaż higieny jamy ustnej (IHO – Instruction Oral Hygiene) oraz skaling w odstępach 2-4-miesięcznych. Natomiast w grupie kontrolnej nie podjęto żadnych czynności. Wyniki stanu zapalnego dziąseł były wyższe w grupie kontrolnej. Ponadto występowały 3,5-krotnie wyższe utraty przyczepu łącznotkankoweg...