Zaburzenia zębowo-wyrostkowe po 8 latach od jednoszczękowej operacji prognacji żuchwy – opis przypadku

Dyskusja

W badaniach Cheng i wsp. (5) analizowano funkcję języka podczas przełykania oraz morfologię zębowo-twarzową. Autorzy ci wykazali, że pacjenci z prognatyzmem żuchwy mieli silniejszy nacisk języka i przedłużony czas przełykania. Pomimo istotnych korelacji pomiędzy morfologią zębowo-twarzową a sposobem połykania autorzy nie ustalili, czy nieprawidłowa czynność języka podczas połykania prowadzi do powstania wady zgryzu, czy jest czynnościowym przystosowaniem się do zmienionych warunków zgryzowych. Leczenie ortodontyczno-chirurgiczne zaburza te warunki przystosowawcze, zatem w niektórych przypadkach zarówno brak równowagi mięśniowej w układzie stomatognatycznym, jak i brak reedukacji mogą spowodować nawrót wady na tle zaburzonej funkcji mięśni języka. Taka sytuacja miała miejsce w prezentowanym przypadku, gdzie stwierdzane tłoczenie języka na dolny łuk zębowy było jednym z czynników nawrotu zaburzenia.

Naukowcy są jednak podzieleni w opiniach na ten temat. Część autorów uważa, że jedną z przyczyn nawrotów w prognatyzmie żuchwy może być zbyt duży język. Po cofnięciu żuchwy ku tyłowi w czasie zabiegu następuje zmniejszenie jamy ustnej i miejsca dla języka. Język cały czas naciska na zęby przednie dolne i ponownie dochodzi do wysunięcia żuchwy lub wychylenia zębów i powstania szparowatości. Z tego powodu przed zabiegiem cofnięcia żuchwy rozważa się częściową resekcję języka. Już Obwegeser uważał, że w przypadkach wznowy zniekształcenia żuchwy spowodowanej czynnikami niezwiązanymi z jej stanem, ale czynnikami wciąż działającymi po operacji, nawrót jest związany z funkcją i wielkością języka (6). Zmieniona pozycja języka w zredukowanej po operacji przestrzeni jamy ustnej może powodować nawrót wady w efekcie cofnięcia żuchwy. Zatem, jak twierdzą inni autorzy, trzeba uważać, aby nie obniżyć punktu Gonion, ponieważ prowadzi t...