Czyżby przełom w technologii materiałów termoplastycznych?

Model staramy się zapuszkować jak najbliżej otworu wtryskowego puszki, by kanały wtryskowe nie były zbyt długie. Tutaj mała różnica w stosunku do nylonów, zamiast dwóch kanałów wykonujemy jeden gruby 10-milimetrowy i dodatkowy, pomocniczy 3-5-milimetrowy (fot. 7a, s. 43). Wykonałam protezy tą metodą oraz tradycyjną z kanałami o grubości 5 mm wmontowanymi w płytę protezy między ostatnim i przedostatnim zębem protezy (fot. 7b, s. 43). Obie metody się sprawdziły. Izolujemy szkłem wodnym rozcieńczonym z wodą destylowaną w proporcji jedna część szkła, pięć części wody (1/5). Zostawiamy na dwie, trzy minuty, a następnie zalewamy kontrę również gipsem IV klasy.

Proces wtrysku

Samo wtryśnięcie materiału do formy wykonuje się metodą traconego wosku. Wygrzewamy puszkę w gorącej wodzie lub kąpieli parowej przez 6-10 minut, otwieramy i usuwamy stopiony wosk za pomocą wrzącej wody lub pary wodnej pod ciśnieniem. W miejsce wytopionego wosku wtryskujemy materiał termoplastyczny, w tym przypadku ACRON. Wtryskuje się go przy ciśnieniu 8-9,5 atmosfer, do gorącej puszki, którą po wyparzeniu wkładamy do gorącej wody lub do wyparzarki i utrzymujemy jej stałą temperaturę.

Na urządzeniu ustawiamy temperaturę 280°C, wkładamy tuleję i wygrzewamy ją przez 15 minut. Po upływie tego czasu przestawiamy zegar na 18 minut i wkładamy do nagrzanej tulei nabój z Acronem. Po upływie tego czasu wyciągamy puszkę z wyparzarki lub wody. Osuszamy, izolujemy szkłem wodnym o stężeniu jak wcześniej podałam, wydmuchujemy sprężonym powietrzem resztki wody z zębów i nadmiar izolacji, która nie wsiąkła w model. Skręcamy puszkę, umieszczamy we wtryskiwarce i wykonujemy wtrysk. Zostawiamy puszkę w maszynie pod ciśnieniem do momentu jej całkowitego wystudzenia. Nie należy otwierać gorącej puszki ani schładzać jej zbyt s...