Przewlekłe zapalenie ozębnej okołowierzchołkowej – leczenie

W trakcie jednej wizyty ząb został otwarty, następnie opracowano prawidłowy dostęp komorowy do kanałów korzeniowych, w których stwierdzono pojedyncze ćwieki gutaperkowe z pasta uszczelniająca. Kanały zostały powtórnie udrożnione z wykorzystaniem instrumentów palcowych C-pilot o rozmiarze ISO 10. Następnie przystąpiono do opracowania mechanicznego sekwencja instrumentów Mtwo. Kanały mezjalne zostały opracowane do rozmiaru MAF ISO 35,4%, a dystalny opracowano do rozmiaru MAF ISO 40,4%. Pomiedzy instrumentami kanał był przepłukiwany 2% NaOCl. Drożność kontrolowano (ang. patency) instrumentem palcowym C-pilot 10. Ostateczna sekwencja płukania kanału była następująca: 40% kwas cytrynowy z aktywacja ultradźwiękowa na przemian z 2% podchlorynem sodu, również aktywowanym przy pomocy końcówki ultradźwiękowej. Po osuszeniu kanałów (fot. 2) wypełniono je metoda płynnej fali gutaperki na ciepło z pasta epoksydowa AH Plus (fot. 3). Ujścia kanałów zostały zabezpieczone kolorowym kompozytem typu flow. Komora została zabezpieczona sterylna gąbka, a ząb – materiałem szkłojonomerowym. Wykonane zdjecie RVG wykazało prawidłowe wypełnienie wszystkich kanałów korzeniowych (fot. 4). W trakcie drugiej wizyty ząb odbudowano materiałem złożonym.

Pacjenta poinformowano o konieczności kontroli radiologicznej w celu oceny procesu gojenia stanu zapalnego tkanek okołowierzchołkowych. Pierwsza kontrole przeprowadzono 6 miesięcy od zakończenia leczenia (fot. 5). Wykazała ona prawidłowe gojenie okolicy okołowierzchołkowej. Kolejne zdjęcie po 18 miesiącach od leczenia (fot. 6) pokazało stabilna sytuacje i brak zmian okołowierzchołkowych.

Przypadek 2

Pacjentka, lat 34, zgłosiła się do kliniki w celu objęcia leczeniem zachowawczym. W badaniu kontrolnym OPG zaobserwowano przejaśnienie w okolicy wierzchołkowe...