Reinkluzja zębów mlecznych – analiza przypadków

Leczenie

Metodą z wyboru stosowaną w leczeniu reinkluzji zębów mlecznych jest usunięcie zęba. Zakres zabiegu chirurgicznego w zależności od stadium reinkluzji może być różny. W przypadku częściowej reinkluzji zęba jest to ekstrakcja. Gdy zatopieniu ulegnie więcej niż 1/2 długości korony zęba, problem może stanowić pewne uchwycenie korony kleszczami. Częściowa resorpcja korzenia zęba mlecznego w połączeniu z kościozrostem może niekiedy utrudniać atraumatyczne usunięcie zęba. Ma to szczególne znaczenie w przypadku blisko położonego zawiązka zęba stałego. Ekstrakcja zęba zagłębionego powinna być maksymalnie atraumatyczna i jest łatwiejsza w przypadku widoczności korony w jamie ustnej. Ponadto w wyniku utraty punktów stycznych w trakcie postępującej reinkluzji ząb zagłębiony powoduje przechylanie się koron zębów sąsiednich, co może komplikować zabieg ekstrakcji. Po ekstrakcji zęba mlecznego zaleca się wykonanie utrzymywacza przestrzeni w przypadku stwierdzenia obecności zęba stałego. Oczywiste jest, że wybór metody leczenia zębów z reinkluzją opiera się na wnikliwej indywidualnej analizie przypadku pacjenta. Ocenia się: wiek pacjenta, stopień infraokluzji, tempo procesu zagłębiania się zęba, obecność i położenie zawiązka zęba stałego oraz stopień resorpcji korzeni zęba mlecznego. W przypadku wystąpienia braku odpowiednika zęba mlecznego objętego reinkluzją istotne jest zachowanie prawidłowej wysokości wyrostka zębodołowego. W przypadkach średnio nasilonej reinkluzji (faza A1) przy obecności zawiązków zębów stałych w literaturze spotyka się metodę leczenia polegającą na nadbudowie koron zębów zagłębionych w celu przywrócenia ich funkcji zgryzowych oraz stymulowania resorpcji i eksfoliacji (16). Obserwacja tak odbudowanych zębów jest niezwyk...