Rekonstrukcje bezpośrednie z zastosowaniem indeksu silikonowego

Po upływie opisanego czasu żel dokładnie wypłukano (przez 20 s) oraz delikatnie osuszono tkanki zęba. Na tak przygotowaną powierzchnię zęba 11 aplikowano roztwór 0,2-proc. glukonianu chlorheksydyny w celu inhibicji aktywności metaloproteinaz macierzy i ograniczenia degradacji warstwy hybrydowej. Następnie przystąpiono do aplikacji silanu na wypiaskowaną powierzchnię kompozytu naprawianego wypełnienia zęba 12 (Monobond plus, Ivoclar Vivadent), umożliwiając jego swobodne odparowanie. Kolejną kliniczną procedurą była aplikacja systemu łączącego. Na opracowane tkanki zęba naniesiono płyn Syntac Primer oraz Syntac Adhesive (Ivoclar Vivadent). Wszystkie przygotowane powierzchnie do procedury adhezyjnej pokryto żywicą Heliobond Syntac Clasic (Ivoclar Vivadent). System adhezyjny nałożono cienką warstwą na przygotowaną powierzchnię, delikatnie wcierając go i dokładnie pokrywając krawędzie preparacji (fot. 6). System adhezyjny utwardzono przez 40 s z zastosowaniem diodowej lampy polimeryzacyjnej. Następnie w technice warstwowej naprawiono uzupełnienie kompozytowe w zębie 12 (fot. 7).

Zastosowano nowoczesny materiał nanohybrydowy Enamel plus HRi (Micerium). Jest to ciekawa generacja kompozytów, których zaletą jest mniejsza kurczliwość w związku z wysoką zawartością objętościową wypełniacza oraz wynikającym z powyższego mniejszym napięciem skurczowym na brzegu ubytku. W naprawie zastosowano następujące kompozyty: zębinę uniwersalną Enamel plus HRi UD3 oraz materiał szkliwny Enamel plus HRi UE1 (Micerium). W trakcie wykonywania naprawy zwracano uwagę na to, że za barwę zęba odpowiada warstwa zębinowa, a szkliwo, w zależności od swej grubości, modyfikuje tę barwę (10, 11). Następnie, wykonując izolację zęba 12 taśmą teflonową, umieszczono indeks silikonowy w celu wymodelowania łuski podniebiennej rekonstruowanego zęba 11 (fot. 8-9). Procedura kliniczna opierała się na odtworzeniu cieniutkiej łuski...