Sedacja wziewna – praktyczne know-how

Wskazania i przeciwwskazania

Wskazaniem do zastosowania tej metody są przede wszystkim pacjenci z lękami, zarówno dzieci, jak i dorośli. Sedacja wziewna jest również pomocna w przypadku pacjentów z silnym odruchem wymiotnym, u których niewystarczające jest znieczulenie miejscowe jako znieczulenie podstawowe i jedyne (6). Oddzielną grupę pacjentów stanowiących wskazanie do zabiegu sedacji stanowią chorzy ze współtowarzyszącymi chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak: padaczka, astma czy choroby serca. W przypadku takich pacjentów sedacja wziewna w sposób znaczący redukuje czynnik stresu i w efekcie możliwość wystąpienia niepożądanych efektów ubocznych wynikających z samego zabiegu stomatologicznego.

Z kolei przeciwwskazaniami bezwzględnymi są: pierwszy trymestr ciąży, pacjenci użytkujący implanty ślimakowe oraz stan upojenia alkoholowego. Sedacja przeciwwskazana jest również u pacjentów ze stwierdzoną niedrożnością górnych dróg oddechowych i chorobami, takimi jak: anginowy przerost migdałków, aktywna infekcja dróg oddechowych, rozstrzenia oskrzeli i rozedma płuc. Innymi wykluczającymi chorobami ogólnoustrojowymi są: porfiria i stwardnienie rozsiane, myasthemia gravis oraz choroby psychiczne (3, 7, 8).

Podtlenek azotu – mechanizm działania

Podtlenek azotu, bezwonny, bezbarwny, słabo rozpuszczalny w wodzie gaz o słodkawym posmaku, jest doskonałym analgetykiem, ale słabym anestetykiem, który nie wykazuje działania zwiotczającego mięśni. Do sedacji wykorzystywany jest jako mieszanina z tlenem, podawana w odpowiednich proporcjach przez drogi oddechowe. Nie kumuluje się w organizmie i ulega szybkiej eliminacji przez płuca, co klasyfikuje podtlenek azotu jako mało toksyczny....