Omówienie metod intruzji zębów wspomaganej miniimplantami w przebiegu leczenia pionowych zaburzeń zgryzu – na podstawie piśmiennictwa

Metody wykorzystywane w leczeniu zgryzów otwartych

Jedną z metod leczenia zgryzu otwartego jest intruzja trzonowców. Cousley (6) przedstawia sposób intruzji trzonowców za pomocą miniimplantów wszczepionych obustronnie od strony podniebiennej pomiędzy korzenie pierwszego i drugiego zęba trzonowego oraz łuku podniebiennego (transpalatal arch – TPA). Łuk ten jest przylutowany do pierścieni, wykonany z drutu ze stali nierdzewnej o średnicy 1,0 mm, od strony mezjalnej i dystalnej przy pierścieniach ma poziome haczyki. Obustronnie pomiędzy wszczepami a przerzutem podniebiennym rozciągnięty został wyciąg elastyczny z siłą 50 g. W przypadku niedostatecznego wyrznięcia drugich zębów trzonowych wszczepy umieszczane są pomiędzy drugimi zębami przedtrzonowymi i pierwszymi trzonowymi. Intruzja była prowadzona do czasu uzyskania prawidłowego nagryzu pionowego w obrębie siekaczy, ale autor nie podaje, w jakim czasie osiągnął wymaganą korektę i ile mm intruzji dokonał.

Flieger i wsp. (7) do intruzji trzonowców proponują miejsce wszczepu na linii prostopadłej do szwu podniebiennego, w połowie odległości pomiędzy szwem a guzkiem podniebiennym pierwszego zęba przedtrzonowego. Zaletą tego miejsca wg autorów jest brak możliwości kontaktu korzeni intrudowanego zęba z miniimplantem w miarę postępu intruzji. Intruzja zębów tylnych jest osiągana za pomocą odpowiednio dogiętych dźwigni ze stalowego drutu 16 x 22 mm, połączonych z jednej strony z szyjką miniimplantu, a z drugiej dowiązanych ligaturą metalową do pierścieni trzonowców. Trzonowce połączone są łukiem podniebiennym odsuniętym od sklepienia podniebienia, by w miarę postępu intruzji nie ranił błony śluzowej.

Kaku i wsp. (8) opisują przypadek leczenia zgryzu otwartego całkowitego, umieszczając miniimplanty w przestrzeni międzyzębowej pomi...