Strefa wejściowa

Tworzenie miejsc bez barier jest też ważne w przypadku osób z małymi dziećmi. Warto pamiętać o ich komforcie – i myślę tu o dogodnościach nie tylko dla opiekunów, ale i osób oczekujących wspólnie z nimi na wizytę. Często wizyty w gabinetach (np. stomatologicznych) są dla pacjentów stresujące, a sąsiedztwo ruchliwego i absorbującego lub, co gorsza, znudzonego malucha może ten stan eskalować. Sami rodzice mogą czuć zażenowanie i zmęczenie ciągłą kontrolą nad dzieckiem. Znudzone, rozkapryszone dziecko nie będzie wdzięcznym pacjentem, a długo wyczekiwana wizyta może zakończyć się płaczem. Dlatego, jeśli dysponujemy odpowiednią powierzchnią, warto przeznaczyć jej część na aranżację dedykowaną opiece nad dzieckiem. Dziecięce rozwiązania nie powinny kojarzyć nam się z infantylnymi czy niepasującymi do eleganckiej koncepcji wnętrza zastosowaniami. Wszystko jest kwestią odpowiedniego przemyślenia, ujęcia i zaprojektowania, połączenia w spójną całość.

Pierwszym elementem, który zaprasza nas do strefy wewnętrznej, są drzwi. Ważne, aby ich parametry (tj.: waga, szerokość i wysokość) były odpowiednio dobrane. Drzwi za ciężkie, o niewyregulownych i nieodpowiednio dobranych zawiasach, mogą stanowić zagrożenie między innymi uderzenia, skaleczenia, a nawet stanowić barierę wejścia do budynku (szczególnie dla osób niepełnosprawnych ruchowo czy z wózkami dziecięcymi).

Kolejnym elementem związanym z dostępnością jest według mnie identyfikacja wizualna. Spójna, czytelnie zaprojektowana jest dużym wsparciem w odnalezieniu się w przestrzeni. Często, szczególnie w dużych placówkach medycznych, pacjent nieznający obiektu może czuć się zagubiony. W odniesieniu do emocji, o których wspomniałam, źle zaprojektowana identyfikacja lub jej brak mogą eskalować lęk czy poczucie bezsilności. Spójna jej forma porządkuje i wprowadza sp...