Szkło-jonomery – przegląd piśmiennictwa Porównanie materiałów Equia Fil, Equia Forte i Ketac Molar Easymix

Glassjonomery o dużej lepkości

Ich zwiększona lepkość wynika z obecności kwasu poliakrylowego w proszku oraz jego rozdrobnienia. Zostały wprowadzone na potrzeby techniki ART polegającej na ręcznym usuwaniu zębiny próchnicowej. Twardnieją szybko, źle rozpuszczają się w płynach jamy ustnej, mają małą wrażliwość na wilgoć. Są dedykowane pacjentom słabo współpracującym (dzieci) lub z wysokim ryzykiem rozwoju próchnicy. Mają zastosowanie jako wypełnienia w miejscach nienarażonych na przeciążenia zgryzowe oraz jako wypełnienia tymczasowe, dobrą odporność na ścieranie, uwalniają także w dużej ilości jony: F, Ca, P, Sr i P. Cementy te, jeśli są kapsułkowane, są łatwe w stosowaniu nawet przez mało doświadczonych lekarzy oraz studentów stomatologii podczas zajęć klinicznych. Są alternatywą dla amalgamatu w ubytkach klasy I, II klasy Blacka oraz w zębach mlecznych (1, 7, 8, 10, 11).

Cermety

Cermety powstały w 1977 r. poprzez wprowadzenie do proszku cząstek amalgamatu srebra. W następnych latach zastosowano spiekane cząstki srebra, złota, palladu i tytanu ze szkłem. Metaliczną barwę zniwelowano, dodając tlenek tytanu 3-5%. Cząsteczki proszku są bardziej zaokrąglone niż w konwencjonalnym szkło-jonomerze. Cermety mają większą odporność na ścieranie, zgniatanie oraz wytrzymałość na odkształcanie niż cementy konwencjonalne. Są mniej wrażliwe na wilgoć od glassjonomerów. Ich odporność na pękanie jest zbyt niska, aby mogły mieć zastosowanie do odbudowy II klasy ubytków. Cermety znajdują zastosowanie w: odbudowie zrębu zęba, wypełnieniu zębów mlecznych i stałych, naprawie wypełnienia amalgamatowego, technice kanapkowej, a także wyścielaniu ubytku. Można zastosować je jako osłony korzeni zębów podczas użytkowania protezy całkowitej (kapy). Używa się ich również do zabezpieczenia p...