Szumy uszne – definicja, podział, etiologia, diagnostyka, terapia. Przegląd piśmiennictwa

Badanie stomatologiczne pozwala na wykluczenie dysfunkcji stawu skroniowo-żuchwowego jako potencjalnej przyczyny szumów. Nieodłącznymi elementami diagnostyki są konsultacja psychologiczna i psychiatryczna – u pacjentów z szumem mogą pojawić się skrajna depresja oraz myśli samobójcze, wymagające konsultacji w trybie pilnym (12, 15). Z badań obrazowych wykorzystuje się: PET, MRI oraz CT (12). Badanie MRI jest szczególnie ważne u pacjentów z jednostronnym szumem i pogorszeniem słuchu – istnieje podejrzenie nerwiaka nerwu słuchowego (15). Do badań dodatkowych należy ocena: gospodarki lipidowej, węglowodanowej, układu krwiotwórczego i układu krzepnięcia, a także poziomu hormonów, zwłaszcza tarczycy (5).

Terapia szumów usznych

Współcześnie terapia szumów usznych wymaga interdyscyplinarnego podejścia lekarzy i uprzedniej pełnej diagnostyki, do której zalicza się: badanie audiologiczne, badanie funkcji układu stomatognatycznego, badanie psychologiczne (11). Leczenie obejmuje: zastosowanie leków, zabiegów fizykoterapeutycznych, wprowadzenie metod subiektywnych. Stosowane leki to przede wszystkim leki usprawniające krążenie i rozszerzające naczynia, w tym naczynia błędnika i naczynia mózgowe, poza tym są to witamina A, magnez, a w sytuacji gdy przyczynami szumów są depresja i złe samopoczucie, zastosowanie znajdują leki uspokajające i przeciwdepresyjne (2, 10). U 50% pacjentów zanotowano poprawę po zastosowaniu furosemidu (12). Co więcej, prowadzone są badania dotyczące zastosowania w terapii lidokainy. Podanie dożylne tego środka powodowało tymczasowy zanik szumów u 70% pacjentów (12). Leczenie fizykoterapeutyczne ma służyć przede wszystkim usprawnieniu odcinka szyjnego kręgosłupa, autorzy podają także zastosowanie akupunktury (2, 10). Nie bez znaczenia pozostają zalecenia dietetyczne i używki – zaleca się dietę niskotłuszczową, o ...