Terapia bisfosfonianami a leczenie chirurgiczne – problem, o którym należy mówić

Ekstrakcje zębów u pacjentów zażywających bisfosfoniany

Pacjenci przed rozpoczęciem terapii lekami z grupy bisfosfonianów powinni być objęci wnikliwą opieką stomatologiczną w celu wyeliminowania potencjalnych ognisk zapalnych. Opieka ta powinna być kontynuowana do końca życia (18, 22).

Dokładny wywiad choroby oraz pełne badanie kliniczne wydają się kluczem do sukcesu. Z powodu skutków ubocznych doustnego przyjmowania bisfosfonianów ze strony układu pokarmowego preferowaną drogą podania jest droga dożylna, w zależności od schematu leczenia oraz substancji czynnej – może być to konieczne raz w miesiącu, co trzy miesiące albo raz w roku. Ten schemat podawania powoduje, że pacjenci zgłaszający się do lekarza stomatologa w celu ekstrakcji zęba najczęściej zapominają o podaniu informacji o zażywaniu bisfosfonianów, niejednokrotnie mimo postawionego pytania o przyjmowanie leków na stałe (aktualnie, jak i również potencjalnie w przeszłości).

Lekarz stomatolog musi wykazać się szczególną skrupulatnością w szczególności w grupie:

• podwyższonego ryzyka, jaką są kobiety powyżej 50. roku życia, które w większym stopniu są narażone na osteoporozę,
• chorych leczonych z powodu nowotworów z przerzutami odległymi do układu kostnego.

Ryzyko powstania martwicy wzrasta również w przypadku współistniejących:

• cukrzycy,
• koagulopatii,
• zakażeń,
• istniejących wcześniej chorób jamy ustnej,
• chorób naczyń obwodowych (10, 23, 24).

Przygotowanie pacjenta do ekstrakcji

Pacjent przygotowywany do ...