Transpozycja zębów – najnowsze doniesienia

W literaturze obserwuje się podział transpozycji na pełną (kompletną) i niepełną (częściową) (13, 14). W przypadku transpozycji pełnej zmiana kolejności dotyczy koron i korzeni, natomiast w częściowej – tylko koron bądź korzeni – w obrazie radiologicznym osie zębów krzyżują się. W piśmiennictwie pojawiają się postacie pseudotranspozycji polegającej na występowaniu zębów nadliczbowych między pierwszym a drugim zębem trzonowym (9). Zależnie od lokalizacji wyróżnia się transpozycję lewostronną, prawostronną i obustronną (8, 13). Kolejny podział rozróżnia pięć typów transpozycji w szczęce i jeden typ w żuchwie: Mx.C.P1 (kieł z pierwszym zębem przedtrzonowym szczęki), Mx.C.I2 (kieł z bocznym zębem siecznym szczęki), Mx.C.M1 (kieł przemieszczony w region pierwszego zęba trzonowego szczęki), Mx.I2.I1 (boczny ząb sieczny i przyśrodkowy szczęki), Mx.C.I1 (kieł z zębem siecznym przyśrodkowym szczęki) oraz w żuchwie Mn.I2.C (kieł z bocznym zębem siecznym) (4, 9).

Sprawdź inne artykuły z kategorii ORTODONCJA.

Etiologia transpozycji zębów budziła wiele kontrowersji i nadal nie jest do końca wyjaśniona. Wśród przyczyn wymienia się: zamianę pozycji rozwijających się zawiązków zębów w czasie odontogenezy, przemieszczenie zawiązków zębów, zaburzenia kierunku wyrzynania zęba, urazy w dzieciństwie, torbiele, stany zapalne w okolicy rozwijających się zawiązków. Do czynników miejscowych należą również braki zawiązków zębów sąsiednich bądź ich niedorozwój (microdentes), obroty zębów wynikłe ze zmniejszonego wymiaru poprzecznego wyrostka zębodołowego, zęby zatrzymane, zęby mleczne przetrwałe, zęby mleczne przedwcześnie usunięte (2, 5, 12, 14). W etiologii tej anomalii wymien...