Uzupełnienie pojedynczego braku zębowego w odcinku bocznym żuchwy przy pomocy mostu adhezyjnego wzmocnionego Włóknem Kompozytowym – metoda łączona

Podsumowanie

Kompozytowy most adhezyjny jest z pozoru prostym do wykonania rodzajem uzupełnienia protetycznego. Musimy jednak wziąć pod uwagę to, że stomatolog jest tutaj jednocześnie lekarzem i technikiem. Trzeba więc skupić się nie tylko na części klinicznej, ale także na etapie laboratoryjnym procesu tworzenia planowanej pracy. Musimy zwrócić szczególną uwagę na konstrukcję przęsła mostu i wyobrazić sobie, jak będą rozkładać się siły w trakcie żucia tak, by odpowiednio rozmieścić elementy wzmacniające. Trzeba także pilnować, by przy dokładaniu poszczególnych warstw kompozytu nie tworzyły się między nimi pęcherze powietrzne, ponieważ są to potencjalne miejsca powstawania pęknięć. Istotne jest także, by element wzmacniający nie przebiegał zbyt płytko pod powierzchnią kompozytu, ponieważ stanowi to ryzyko uszkodzenia tego elementu podczas korekty w ustach pacjenta. Jeżeli lekarz w trakcie modelowania będzie postępował ostrożnie i przestrzegał powyższych zasad, powinien uzyskać zadowalający efekt, który będzie satysfakcjonował zarówno jego, jak i pacjenta.

Zalety i wady w przypadku zastosowania kompozytowych uzupełnień stałych wzmocnionych włóknem kompozytowym

Zalety:

• zadowalający efekt estetyczny,
• mała inwazyjność,
• krótki czas wykonania,
• atrakcyjność finansowa dla pacjenta,
• znaczna wytrzymałość.

Wady:

• wymagana ostrożność przy opracowywaniu i korekcie wykonanej pracy,
• możliwość wystąpienia próchnicy wtórnej (należy zaznaczyć, że w przypadku regularnych wizyt kontrolnychnie jest to traktowane jako powikłanie),
• możli...