Właściwości uszczelniaczy endodontycznych stosowanych w stomatologii – przegląd piśmiennictwa

Najważniejsze właściwości uszczelniaczy

Materiały uszczelniające, aby były skuteczne, muszą charakteryzować się określonymi właściwościami. Różnią się one od siebie w zależności od zastosowanego środka:

• Adhezja – adhezja uszczelniaczy endodontycznych jest definiowana jako zdolność ich przylegania do zębiny kanału korzeniowego oraz głównego materiału wypełniającego (4). Tagger i wsp. w swoich badaniach zasugerowali, że termin adhezja powinno się zastąpić terminem „wiązanie”. Stwierdzenie to argumentują tym, że do połączenia tych materiałów dochodzi na zasadzie wiązania mechanicznego cząsteczek, a nie przylegania (łac. adhesio) (4, 5). Wykazano również, że usunięcie warstwy mazistej ze ścian kanału korzeniowego powoduje wzrost adhezji uszczelniaczy do zębiny korzeniowej (6). W badaniach z użyciem elektronowego mikroskopu skaningowego (SEM) stwierdzono, że najlepszą adhezję oraz penetrację do kanalików zębinowych wykazują uszczelniacze na bazie żywicy epoksydowej (AH Plus) w porównaniu z uszczelniaczami na bazie tlenku cynku z eugoenolem – ZOE (Tubli Seal), wodorotlenku wapnia (Sealapex) czy uszczelniaczami szkło-jonomerowymi (Ketac-Endo) i silikonowymi (RSA) (1, 6). Natomiast największą adhezję do gutaperki wykazują uszczelniacze bioceramiczne (iRoot) (6).
• Uszczelniacze a powtórne leczenie kanałowe – materiały te oprócz wielu zalet mają też wady. Naj­istotniejszą z nich jest trudność ich usunięcia podczas powtórnego leczenia endodontycznego. Ilość uszczelniacza, która pozostaje po takim leczeniu, ma wpływ na jego powodzenie. Może odpowiadać za utrzymujący się stan zapalny lub ból pozabiegowy. Na podstawie badań stwierdzono, że uszczelniacze na bazie wodorotlenku wapnia są łatwiejsze do usunięcia (rozpuszczenia) niż uszczelniacze na bazie żywic. Podsumowując: im większa jest ...