Wyciski anatomiczne pod protezy ruchome – najczęściej popełniane błędy

Innym sposobem jest dociśnięcie łyżki początkowo w odcinku przednim. Następnie pacjent powoli wysuwa język do przodu i unosi ku górze. W miarę wysuwania języka dociska się łyżkę w części dystalnej. Język zwęża się u nasady a pomiędzy językiem a żuchwą powstaje przestrzeń, którą wypełnia masa wyciskowa (4).

U niektórych pacjentów występują wydatne fałdy podjęzykowe, należy zwrócić uwagę, żeby na gotowym wycisku nie przesłoniły one pola protezowanego. Prob­lemem może być właściwe odwzorowanie guzka zębo­dołowego żuchwy u osób bezzębnych. Gdy jest miękki i podatny, może na skutek uciśnięcia masą wyciskową dojść do jego spłaszczenia lub przemieszczenia, najczęś­ciej w kierunku językowym (7).

W trakcie pobierania wycisku lekarz jedną ręką powi­nien podtrzymywać łyżkę wyciskową, drugą natomiast odchylić, a następnie masować wargi i policzki pacjen­ta, powodując tym samym właściwe rozprowadzenie masy w przedsionku jamy ustnej. Umożliwia to uzyska­nie odpowiedniego zasięgu wycisku oraz ułatwia zary­sowanie na wycisku lub modelu zasięgu przyszłej łyżki indywidualnej (4).

Błędem podczas pobierania wycisku jest użycie zbyt dużego nacisku na łyżkę wyciskową, co powoduje silny ucisk tkanek miękkich oraz doprowadza do powstania przebić i deformacji pola protezowanego (3) (fot. 5), a w przypadku braków częściowych – do przemieszcza­nia się zębów w zakresie ich ruchomości (5). Manipu­lowanie wyciskiem przez lekarza w trakcie jego pobie­rania może powodować przekłamania niezauważalne podczas oceny gotowego wycisku (3, 4).

Duże znaczenie ma czas przebywania wycisku w ja­mie ustnej. Zbyt krótki powoduje, że masa wyciskowa nie ulega całkowitemu związaniu, a na powierzchni wy­cisku widoczne są „zaciągnięcia”. Należy zwrócić uwagę na sposób wyciągani...