Możliwości wykorzystania wycisków cyfrowych przy wykonawstwie różnych rodzajów uzupełnień protetycznych

W niniejszej pracy porównano precyzję wycisków cyfrowych i analogowych oraz dokładność prac wykonanych na ich podstawie w różnych rodzajach uzupełnień protetycznych. Dokonano przeglądu piśmiennictwa, wykorzystując bazę danych PubMed i Google Scholar, używając słów kluczowych digital and conventional impression oraz intraoral scanner, w celu usystematyzowania dostępnej wiedzy. Do analizy zakwalifi kowano w sumie 27 prac z ostatnich 5 lat, spełniających założone kryteria.

Odwzorowanie podłoża protetycznego można wykonać, wykorzystując tradycyjny wycisk, skanowanie wewnątrzustne lub skanowanie zewnątrzustne wycisku lub modelu (2, 5, 6). Coraz szersze zastosowanie wyciski cyfrowe znajdują w wykonawstwie uzupełnień protetycznych stałych, ruchomych oraz w trakcie leczenia implantoprotetycznego. Do zalet tej metody należy zaliczyć możliwość zastosowania u pacjentów z zębami w II stopniu rozchwiania, z odruchem wymiotnym, w przypadku występowania ograniczonego rozwarcia szczęk oraz pacjentów leczonych stałymi aparatami ortodontycznymi. Niejednokrotnie leczenie protetyczne prowadzi się u pacjentów z deformacjami podłoża wywołanymi wadami wrodzonymi (np. rozszczepy podniebienia) lub nabytymi (np. urazy czy choroby nowotworowe), gdzie występują trudności z wyborem odpowiedniej łyżki wyciskowej. W tej grupie pacjentów wykonanie wycisków cyfrowych może stanowić alternatywę dla wycisków konwencjonalnych w celu dokładnego odwzorowania podłoża protetycznego (2, 4, 7, 8). Opisywane są przypadki produkcji szyn zgryzowych u pacjentów z ograniczonym rozwarciem szczęk z wykorzystaniem skanowania wewnątrzustnego (7). Niewątpliwą zaletą modeli wirtualnych otrzymanych na podstawie wycisków cyfrowych jest możliwość wykorzystania w celu komunikacji z pacjentem, wspólnego projektowania uzupełnień protetycznych oraz przedstawienia oczekiwanych wyników rehabilitacji (2, 7). Negatywny wpływ na pr...