Wykorzystanie laserów w stomatologii dziecięcej

Diagnostyka próchnicy

Tradycyjne metody diagnostyki próchnicy obecnie mogą być uzupełniane laserowymi technikami wykorzystującymi zjawisko fluorescencji indukowanej promieniowaniem oświetlającym tkankę zmienioną patologicznie (6).

Jednym z najpowszechniej stosowanych urządzeń jest laser diagnostyczny – Diagnodent (f. Kavo) (5) (fot. 2).

Wykorzystuje on fale o długości 550-670 nm oraz dokonuje analizy fal odbitych od tkanek zmienionych próchnicowo – jest to światło podczerwone o długości fali 655 nm (2, 6, 8). Natężenie fluorescencji wzrasta wprost proporcjonalnie do demineralizacji twardych tkanek zęba (9). Diagnodent jest skuteczny w wykrywaniu próchnicy na powierzchniach żujących i stycznych zębów mlecznych i stałych (2). Urządzenie posiada dwie wymienne końcówki: typ A z diodą o stożkowym zakończeniu – do oceny powierzchni żujących – oraz typ B – płasko zakończoną – do oceny powierzchni gładkich (fot. 3). Wynik pomiaru mieści się w zakresie od 0 do 99. Wartości w przedziale 0-14 świadczą o braku próchnicy, 15-20 o próchnicy w obrębie szkliwa, 21-99 o próchnicy zębiny (8, 9). Przed badaniem należy dokładnie oczyścić powierzchnię zęba, nie pozostawiając resztek pasty czy laku szczelinowego (2) (fot. 4, 5). Metoda ta jest wiarygodna diagnostycznie, nieinwazyjna, bezbolesna, bezpieczna oraz łatwo dostępna (2, 6).

QLF – quantitative light-induced fluorescence, czyli ilościowa indukowana światłem fluorescencja (9), pozwala na ocenę wczesnych zmian próchnicowych i stopnia demineralizacji oraz remineralizacji szkliwa na powierzchniach gładkich i w bruzdach. Przykładem QLF jest aparat Inspektor Pro QLF, którym oświetla się powierzchnię zęba. Zdrowe tkanki zęba charakteryzuje zielona fluorescencja, zmienione patologi...