Poszerzenie możliwości leczenia ortodontycznego dzięki zabiegom piezochirurgicznym

Zaobserwowano, że lokalna stymulacja o charakterze zranień, jeśli tylko działa podprogowo, może aktywować intensywną przebudowę kości i tkanek miękkich. Te fizjologiczne procesy naprawcze nazwano miejscowym zjawiskiem przyspieszenia (RAP – Regional Accele- ratory Phenomenon), związane są z przejściową osteopenią (czyli przejściowym spadkiem gęstości kości). RAP występuje po złamaniach kości, artodozie oraz zabiegach przeszczepu kości [10].

Po raz pierwszy zjawisko RAP opisał w 1983 roku Forst. Zauważył, że regeneracja tkanki kostnej po celowym zabiegu zranienia kości długich występuje 2-10 razy szybciej niż normalny proces fizjologicznego gojenia. RAP rozpoczyna się w ciągu paru dni od zranienia, typowo trwa 1-2 miesiące, zazwyczaj zanika po 4 miesiącach i kończy się w ciągu 6 do 12 miesięcy. Interesujący jest fakt, że tak długo, jak długo trwają ortodontyczne ruchy zębów, RAP jest wydłużany [8-11].

Bhattacharya zauważył w badaniu TK przyrost grubości tkanki kostnej w okolicy zębów siecznych po zabiegu kortykotomii. Porównywał on w tym badaniu grubości warstwy korowej przed leczeniem oraz po leczeniu ortodontycznym wspomaganym zabiegami chirurgicznymi w okolicy zębów siecznych. W badaniach tych zwrócono także uwagę na potrzebę krótszego okresu retencji [10].

Opisane zabiegi początkowo wiązały się z odpreparowaniem pełnej grubości płata śluzówkowo-okostnowego oraz nacięciem kości za pomocą wiertła, w związku z tym mogły powodować liczne powikłania w postaci zapaleń przyzębia oraz wywoływać duży dyskomfort pozabiegowy u pacjenta. W roku 2007 Vercellotti i Podesta po raz pierwszy wykonali piezochirurgię kości w połączeniu jednak z tradycyjnym wypreparowaniem pełnej grubości płata śluzówkowo-okostnowego [11, 12].

W 2009 rok...