Zaburzenia pionowe, I klasa szkieletowa i stłoczenia zębów – uproszczona i efektywna procedura zabiegowa. Opis przypadku

Mechanika wymagała więc kontrolowanej utraty zakotwienia – w tym celu zastosowano w żuchwie łuk stalowy o przekroju 0,016 x 0,0022 cala, z czterema pętlami, który kończył się w rurkach na pierwszych zębach trzonowych (ryc. 6a-c). Faza ponownej niwelacji, poprzedzona zamknięciem luk poekstrakcyjnych, wymagała zastosowania łuku Biotorque® o przekroju 0,018 x 0,025 cala (ryc. 7a-c). Ten etap leczenia trwał dwa miesiące. Fazę końcową – osadzanie okluzji – przeprowadzono, kontynuując stosowanie górnego łuku Biotorque® o przekroju 0,018 x 0,025 cala, jak również wracając do noszenia wyciągów elastycznych klasy II i wprowadzając łuk pleciony o przekroju 0,016 x 0,022 cala w żuchwie.

Wyniki leczenia

Leczenie pacjentki trwało 15 miesięcy. W jego wyniku otrzymano okluzję czynnościową wraz z I klasą na kłach i zębach trzonowych, prawidłowy nagryz poziomy (ryc. 8a, b, s. 10) i pionowy (ryc. 8c, s. 10) oraz prowadzenie sieczne (ryc. 8d, s. 10). Pantomogram wykonany po zakończeniu leczenia potwierdził uzyskanie równoległości korzeni oraz brak objawów ich resorpcji (ryc. 9, s. 11).

Pomimo zmniejszenia liczby zębów nie stwierdzono wystąpienia żadnych tzw. ciemnych korytarzy (ryc. 10a, s. 11). Zanotowano natomiast skrócenie dolnego piętra twarzy, lepsze ułożenie górnej wargi ze względu na poprawę kształtu łuku zębowego (ryc. 10b, s. 11) oraz korzystną zmianę wyrazu twarzy i oczu (ryc. 10c, s. 11) w wyniku zmniejszenia kąta między podstawą szczęki i żuchwy po leczeniu ortodontycznym.

Ocena przypadku

Trudno jest omawiać przypadek leczony według stworzonej przez siebie filozofii, dlatego skoncentruję się na e...