Zaburzenia ze spektrum autyzmu w ujęciu stomatologicznym – przegląd piśmiennictwa

Istnieją sprzeczne doniesienia na temat częstości występowania próchnicy u małoletnich pacjentów autystycznych w porównaniu do tych o profilu neurotypowym. Według niektórych badań wskaźnik PUW dziecka z ASD był statystycznie mniejszy niż u dziecka bez takiej diagnozy (6, 8, 20). Inne prace sygnalizują, że próchnica częściej dotyka dzieci w spektrum autyzmu (12, 18, 19). Lowe i Lindermann uważają, że dotyczy to tylko uzębienia mlecznego (26). Im wyższy jest jednak stopień upośledzenia umysłowego, tym większa jest frekwencja próchnicy (1, 5, 8-11, 27)

Metody wspomagające współpracę lekarza dentysty z pacjentem autystycznym

Doświadczenie klinicystów pozwoliło na opracowanie zasad i metod, które ułatwią pracę z pacjentem autystycznym. Nie wszystkie narzędzia stomatologii dziecięcej mogą zostać wykorzystane w tym przypadku ze względu na nietypowy charakter zaburzeń ze spektrum autyzmu (20, 24, 28). Również wiek kalendarzowy nie jest tu dokładnym wykładnikiem poziomu funkcjonowania. Coś, co działa na jednego pacjenta, nie musi działać na innego ani też na tego samego, ale w późniejszym czasie (15).

Podkreśla się istotną rolę obecności rodziców w gabinecie stomatologicznym (4, 5, 7, 9-11, 15, 20, 28). Rodzice są źródłem informacji o stopniu rozwoju intelektualnego i psychoruchowego, sensoryzmach, chorobach towarzyszących, przyjmowanych lekach, a także fobiach, fiksacjach i obsesyjnych zainteresowaniach. Na późniejszych wizytach korzystne jest jednak, aby przebywali oni poza zasięgiem wzroku dziecka, gdyż ich emocje mogą się mu udzielić (4, 6, 9, 10, 20). Pi...