Zakażenia meningokokami – co musi wiedzieć lekarz stomatolog

Powikłania, leczenie i ochrona otoczenia

Wśród powikłań należy wymienić: zapalenie wsierdzia, zapalenie osierdzia, zapalenie płuc, zmiany martwicze w obrębie skóry, wodogłowie, padaczkę, uszkodzenie nerwów czaszkowych, porażenie ruchowe i głuchotę (5, 6). Leczenie polega na zastosowaniu antybiotyków z grupy penicylin oraz podawaniu leków działających objawowo. Leczenie musi być wdrożone jak najszybciej. Im szybciej zostanie wdrożone leczenie, tym większa szansa
na wyleczenie i mniejsze ryzyko wystąpienia powikłań. Osoby, które kontaktowały się z osobą chorą (również w okresie wylęgania), po konsultacji z lekarzem powinny przyjąć profilaktycznie antybiotyk (3).

Profilaktyka zachorowań

Najlepszą formą profilaktyki zachorowań jest uodpornienie przy zastosowaniu szczepionek.
W Polsce są dostępne preparaty szczepionkowe uodparniające przeciwko meningokokom wszystkich najczęściej wywołujących chorobę serotypów meningokoków. Zarejestrowane są preparaty szczepionkowe uodparniające przeciwko meningokom: grupy B, grupy C, grupy A i C, grup W-135 i Y (7). Szczepienia przeciw meningokokom zalecane są między innymi osobom narażonym na ryzyko inwazyjnej choroby meningokokowej, w tym personelowi medycznemu narażonemu na bliski kontakt z chorym. Liczba dawek szczepionki i odstępy pomiędzy poszczególnymi dawkami muszą być zawsze zgodne z zaleceniami producenta szczepionki (8).

Sytuacja epidemiologiczna zachorowań

Co roku na świecie rejestruje się około 500 000 przypadków zachorowań i ponad 50&n...