Zamykanie perforacji z zastosowaniem MTA na podstawie doświadczeń własnych – opisy przypadków

Jedną z metod leczenia perforacji jest zamykanie ich z zastosowaniem MTA – Mineral Trioxide Aggregate. Materiał ten jest obecny w stomatologii od lat 90. ub.w. i z dużym powodzeniem stosowany do naprawy perforacji, zamykania wierzchołka korzeniowego, bezpośredniego pokrycia miazgi oraz wypełniania resorpcji wewnętrznych.

Wykazano także dobre właściwości przylegania i mały mikroprzeciek. Bizmut powoduje, że materiał dobrze pochłania promienie rtg., natomiast zawartość soli litu i chlorku sodu wpływa na tworzenie kompleksów wapniowych w reakcji wiązania materiału i mechanizmie tworzenia mostu zębinowego.

Zaletami materiału są jego biokompatybilność oraz mała cytotoksyczność, a także bardzo zachęcające właściwości fizykomechaniczne. Wada to relatywnie trudna aplikacja leku (1-9).

W opracowaniu zostaną przedstawione przykłady z własnej praktyki obejmujące leczenie perforacji.

Przypadek 1

Pacjent skierowany od chirurga szczękowo-twarzowego w celu leczenia endodontycznego zęba 35. Ząb przyczynowy był leczony w przeszłości endodontycznie (ponad 5 lat temu). Do chwili obecnej ząb bezobjawowy. Do Poradni Chirurgicznej pacjent zgłosił się w celu usunięcia zaklinowanych pozostałości zęba 75 (pomiędzy zębem 35 a 36).

W badaniu wewnątrzustnym stwierdzono rozległe wypełnienie korony zęba 35, opukowo ujemny. Nie stwierdzono przetoki, obrzęku oraz innych patologii w okolicy zęba 35, natomiast za pomocą badania radiologicznego udało się postawić diagnozę – przewlekłe zapalenie tkanek okołowierzchołkowych d35.

Na pierwszej wizycie wykonano leczenie z użyc...