Zaniedbania higieny jamy ustnej u pacjentów kardiologicznych w wieku rozwojowym a ryzyko infekcyjnego zapalenia wsierdzia

Najczęstszą przyczyną zapalenia wsierdzia są bakterie, rzadziej grzyby. Podczas zakażenia dochodzi do wytworzenia się typowych zmian złożonych z bezpostaciowej masy płytek krwi, włóknika oraz drobnoustrojów, określanych mianem wegetacji (4). Do rozwoju IZW szczególnie predysponuje obecność w jamach serca obcego materiału, takiego jak: protezy zastawkowe, grafty naczyniowe, stymulator serca lub kardiowerter-defibrylator (5, 6). Infekcji tej sprzyjają również te wady, w których dochodzi do dużego zawirowania przepływu krwi, prowadzącego do mechanicznego uszkodzenia nabłonka zastawek oraz odwarstwienia śródbłonka wsierdzia. IZW we wrodzonych wadach serca wiąże się z istotnym ryzykiem wystąpienia powikłań sercowych i pozasercowych i jest obarczone wysoką śmiertelnością (7). Innym czynnikiem predysponującym do wystąpienia tego schorzenia jest obecność w sercu zmian organicznych spowodowanych gorączką reumatyczną i chorobami zwyrodnieniowymi. W niebakteryjnym zakrzepowym zapaleniu wsierdzia (NBTE) dochodzi do odkładania się tylko samych płytek krwi i włóknika na uszkodzonej powierzchni zastawek lub wsierdzia, co z kolei stwarza warunki do kolonizacji drobnoustrojów (8, 9). Do rozwoju NBTE dochodzi często w stanach nadkrzepliwości krwi; u chorych z chorobami nowotworowymi, po oparzeniach, z chorobami immunologicznymi, z dną moczanową, z zespołem wykrzepiania śródnaczyniowego i u chorych z założonymi cewnikami donaczyniowymi (4). Należy pamiętać, że wszystkie schorzenia, w których dochodzi do istotnego upośledzenia odporności, takie jak białaczki, nabyte i wrodzone zespoły braku odporności, choroby wymagające leczenia immunosupresyjnego, istotnie zwiększają prawdopodobieństwo przeżycia drobnoustrojów.