Wartość diagnostyczna pantomogramu cyfrowego w praktyce implantologicznej – opis przypadku

We wszystkich tych metodach konieczna jest jednak dodatkowa interwencja chirurgiczna, która może powo­dować więcej nieprzewidzianych komplikacji, wydłu­żyć czas i koszty całego leczenia. Dotyczy to zarówno zabiegu podniesienia zatoki szczękowej, augmentacji z wykorzystaniem bloku kostnego czy też transpozy­cji nerwu zębodołowego dolnego. Według niektórych badaczy powikłania związane z zabiegiem podniesienia dna zatoki szczękowej mogą wystąpić u 10% pacjentów, a zaburzenia czucia po zabiegu transpozycji nerwu zę­bodołowego dolnego – u 21%. Aby uniknąć tego typu powikłań, autorzy sugerują stosowanie krótkich implan­tów, które umożliwiają przeprowadzenie zabiegu bez skomplikowanych procedur regeneracyjnych (10, 11).

W celu dokładnego planowania zabiegów implanto­logicznych poleca się stosowanie precyzyjnych metod obrazowania rentgenowskiego. Jedną z nich jest cyfro­wy rentgen pantomograficzny, który wraz z odpowied­nim oprogramowaniem w wielu przypadkach pozwala na przeprowadzenie małoinwazyjnych zabiegów chi­rurgii szczękowej i implantologii.

Opis przypadku

Pacjentka, lat 30, zgłosiła się do praktyki implantologicz­nej z powodu braku drugiego zęba przedtrzonowego w szczęce po stronie lewej. W wywiadzie pacjentka po­dała, że ząb został usunięty 2 lata wcześniej z powodu komplikacji podczas leczenia endodontycznego oraz poddziąsłowego złamania korony klinicznej. Pacjentka podkreślała, że była na konsultacji implantologicznej w innym gabinecie, gdzie zaproponowano jej zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej z natychmiasto­wą implantacją. W badaniu śródustnym stwierdzono częściowy zanik kości wyrostka zębodołowego szczęki w wymiarze policzkowo-podniebiennym, w szczególności od strony przedsionkowej. W badaniu diagno­stycznym posłużono się mapowaniem kości wyrost­ka zębodołow...