Wpływ chemioterapii na stan błony śluzowej jamy ustnej u dzieci w przebiegu białaczek – przegląd piśmiennictwa

Leczenie

Wśród niefarmakologicznych metod leczenia należy wymienić krioteraopię i laseroterapię. Krioterapia ma pewne ograniczenia, ponieważ może być stosowana u chorych leczonych lekami o krótkim okresie półtrwania. Jej działanie polega na zwężaniu naczyń krwionośnych, co zmniejsza przepływ krwi, w której znajdują się cytostatyki, redukując ich toksyczność. Laserem stosowanym u chorych poddawanych chemioterapii jest laser helowo-neonowy – zmniejszający częstość wystąpienia mucositis oraz przyspieszający nabłonkowanie zmian (14).

Jeżeli chodzi o farmakologiczne środki o klinicznie potwierdzonej skuteczności, stosowane są obecnie palifermina i Caphosol^®. Palifermina jest to ludzkie białko o działaniu podobnym do nabłonkowego czynnika wzrostu, zmniejsza częstość występowania, skraca czas oraz łagodzi ciężkość mucositis.

Caphasol^® jest to roztwór elektrolitowy, przesycony roztworem fosforanu wapnia, stosowany jako płukanka do ust w celu nawilżenia i oczyszczenia jamy ustnej, w tym: błony śluzowej jamy ustnej, języka i części ustnej gardła. W połączeniu z bardzo dobrą higieną jamy ustnej skraca czas trwania i intensywność mucositis (17).

Jako preparaty pomocnicze stosuje się również płukanki zawierające środki przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe, jak: chlorheksydyna, benzydamina, powidon jodu, które łagodzą przebieg zapalenia. Wśród leków cytoprotekcyjnych próbowano również stosować allopurynol i glutaminę, ale bez sukcesów. Cytokiny z kolei ułatwiają gojenie owrzodzeń, natomiast nie zmniejszają częstości występowania zapalenia (13-16).

Podsumowanie