Zastosowanie laserów wysokoenergetycznych w ortodoncji

Mając na uwadze, że lasery diodowe emitują światło do tkanek za pomocą przewodów światłowodowych lub jednorazowych końcówek światłowodowych, pierwszym krokiem jest przygotowanie tej części przyrządu. W przypadku urządzeń laserowych wykorzystujących przewody światłowodowe lekarz powinien zdjąć zewnętrzną osłonkę, odsłaniając wewnętrzny element z włókna szklanego. Przed zabiegiem u kolejnego pacjenta należy odciąć/usunąć od 2 do 3 mm włókna, aby zapobiec kontaminacji bakteryjnej. Po wykonaniu tej czynności końcówkę należy „uaktywnić”, nakładając na nią pigment, aby skoncentrować energię na tym obszarze – w tym celu można użyć kalki artykulacyjnej (ryc. 1). W przypadku jednorazowych końcówek światłowodowych nie ma potrzeby odcinania końcówki, natomiast etap aktywacji końcówki jest wciąż niezbędny [13].

Po tym pierwszym etapie należy dopasować ustawienia mocy lasera. Zaleca się stosowanie jak najniższej mocy, umożliwiającej wykonanie danej procedury, aby uniknąć termicznego uszkodzenia otaczających tkanek [13]. Do większości zabiegów na tkankach miękkich moc można ustawić na 1-1,2 W. W zakresie tkanek miękkich o większej gęstości, takich jak podniebienie lub śluzówka wyrostka zębodołowego za dolnymi zębami trzonowymi, konieczne może być ustawienie nawet na 1,4 W, zaś przy frenulotomii/frenulektomii zazwyczaj należy użyć mocy ok. 1,6 W [13].

Po zakończeniu ustawienia mocy należy wybrać tryb emisji energii: fale ciągłe lub pulsacyjne. Pracując z laserem diodowym, dla większości zabiegów ablacji należy ustawić tryb ciągły [13].

Kolejnym krokiem jest znieczulenie pacjenta. W niektórych przypadkach wystarczy żel znieczulający [13]. Po osuszeniu poddawanych zabiegowi tkanek miękkich żel wciera się w błonę śluzową bawełnianym wacikiem przez 3-4 minuty. W przypadku tkanek o większej gęstości,...