Zasady leczenia zwichnięcia całkowitego zęba

Pierwsza pomoc po uszkodzeniu zęba

Bezpośrednio po uszkodzeniu ozębna i miazga w całko­wicie zwichniętym zębie są niedokrwione. Stan ten jest wkrótce potęgowany przez wysuszenie oraz ekspozycję na bakterie i czynniki chemiczne. Zmiany te powodują obumarcie komórek ozębnej i miazgi, nawet po krótkim czasie przebywania zęba poza zębodołem. Najważniej­szym celem powinno być utrzymanie żywych włókien ozębnej na powierzchni korzenia wybitego zęba. Naj­korzystniejsza jest natychmiastowa replantacja zęba – do kilku minut po urazie, przeprowadzona na miejscu wypadku. Istotne jest, aby nauczyciele, trenerzy prowa­dzący zajęcia sportowe, pielęgniarki szkolne, ratownicy medyczni i lekarze rodzinni potrafili udzielić pierwszej pomocy w przypadku wybicia zęba, która polega na: znalezieniu wybitego zęba (ząb należy trzymać za część koronową, nigdy za korzeń), jeżeli doszło do zanieczysz­czenia zęba, należy go umieścić pod strumieniem bieżącej zimnej wody (maksymalnie na 10 sekund), a na­stępnie replantować w sposób atraumatyczny. Należy pacjentowi polecić zagryzienie chusteczki higienicznej w celu lepszej stabilizacji zęba. Jeżeli replantacja jest niemożliwa do wykonania na miejscu zdarzenia (np. pa­cjent jest nieprzytomny), wówczas należy ząb umieścić w pojemniku wypełnionym mlekiem lub w specjalnym roztworze do przechowywania zębów (np. Viaspan). Jeśli pacjent jest przytomny, wybity ząb może być również transportowany w przedsionku jamy ustnej. Jeżeli istnie­je obawa, że dziecko mogłoby połknąć ząb lub mogłoby dojść do aspiracji do dróg oddechowych, wtedy najle­piej jest uzyskać ślinę dziecka, umieścić ją w czystym pojemniku i do niego włożyć ząb. Należy wystrzegać się przechowywania zębów w wodzie i na sucho, np. zawi­niętego w chusteczkę. Woda jako roztwór hipotoniczny w stosunku do zęba powoduje gwałtowną lizę komórek, a w związku z tym zwiększone ryzyko poreplantacyjne­go zapalenia ...