Aktywność in vitro lasera Er:YAG w porównaniu z innymi metodami leczenia i jego wpływ na usunięcie biofilmu z powierzchni implantów i zębów

Adhezja komórek nabłonka dziąsła i fibroblastów PDL do dysków zębiny po usunięciu biofilmu

Przyczep komórek nabłonka dziąseł spadał blisko zera, jeśli biofilm nie był usunięty (różnica w stosunku do komórek kontrolnych p <0,001). Po obróbce powierzchni liczba ta się zwiększyła, ale różnica w stosunku do nietraktowanej próbki eksponowanej na biofilm była jedynie statystycznie istotna w leczeniu wykonywanym przy użyciu CUR/PDT (p = 0,006). Z wyjątkiem CUR/PDT, poniżej w przypadku wszystkich innych terapii znaczenie dla komórek kontrolnych pozostało (każde p <0,05).

Liczba fibroblastów PDL również spadła po ekspozycji na biofilm (p <0,001). Nie zaobserwowano wyraźnego wzrostu ich liczby po leczeniu i różnicy w porównaniu do pozostałych komórek kontrolnych (każde p <0,001) (ryc. 3).

Usuwanie biofilmu z dysków tytanowych

Wszystkie zabiegi zredukowały statystycznie znacząco (każde p <0,01) całkowitą liczbę bakterii. Najniższe wartości pozostałych bakterii (redukcja 4,45 log10) zaobserwowano po użyciu lasera Er:YAG, wynik statystycznie różni się znacząco (p <0,01) do PDT i CUR (całkowita liczba). Co więcej, bakterie P. gingivalis i T. forsythia były mniej liczne niż po samym PDT i CUR (ryc. 4).

Adhezja komórek nabłonka dziąsła, fibroblastów dziąseł i komórek podobnych do osteoblastów po usunięciu biofilmu z dysków tytanowych

Przywiązanie komórek nabłonka dziąseł spadało, jeśli biofilm nie został usunięty (różnica w stosunku do komórek kontrolnych p <0,001). Po każdym z zastosowanych zabiegów, liczby wzrosły statys...