Choroby stawów skroniowo-żuchwowych i ich etiologia – cz. II

W piśmiennictwie istnieje wiele podziałów dotyczą­cych schorzeń narządu żucia. Jedna z najdokładniej­szych klasyfikacji autorstwa Kaplana dzieli zaburzenia stawu na dwie kategorie: dotyczącą zaburzeń mięśnio­wych oraz dotyczącą zaburzeń w samym stawie. Podział ten jest niestety bardzo nieporęczny w codziennej prak­tyce. Neil dzieli dysfunkcje URNŻ na: zaburzenia struktu­ralne układu stomatognatycznego (związane i niezwią­zane ze stawem skroniowo-żuchwowym), zaburzenia czynnościowe stawu skroniowo-żuchwowego oraz za­burzenia czynności połączone z wtórnymi zmianami strukturalnymi stawu skroniowo-żuchwowego. Klasyfi­kacja Bertoliniego jest zdecydowanie bardziej skonden­sowanym podziałem wyróżniającym przemieszczenia krążka bez zablokowania (PKBZ), przemieszczenia krążka z zablokowaniem (PKZZ) oraz choroby zwyrodnieniowe stawu. Została ona oparta na kryterium bólu. Obecnie wzrost popularności notuje klasyfikacja Barona. Dzięki swojej przejrzystości z powodzeniem może być ona stosowana w codziennej praktyce. Wyróżnia ona: prze­mieszczenia krążka nieregularne (PKN), przemieszczenia krążka bez zablokowania (PKZZ), przemieszczenia krążka z zablokowaniem (PKBZ), podwichnięcie żuchwy, zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze (ZZW).

Autor ze względu na podobne objawy zespołów bólowych stawu skroniowo-żuchwowego oraz odchy­lenia w budowie określił je jako przemieszczenia krąż­ka nieregularne. Charakteryzują się one nieregularnymi trzaskami, brakiem bólu przy ruchach artykulacyjnych przy ich normalnym zakresie, okresowymi bólami gło­wy, zbaczaniem żuchwy w trakcie odwodzenia (powrót do linii symetrii przy maksymalnym odwodzeniu), tkli­wością uciskową przyczepów mięśni żwaczowych oraz samego stawu.

Klasyfikacja Barona opisuje również w bardzo przej­rzysty sposób zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze sta­wu skroniowo-żuchwowego. Autor wymienia wśród objawów: ból...