Dr Damian Nasulicz: Każdy lekarz musi się spotkać z powikłaniami

Obecnie realizuję projekt badawczy, na który otrzymałem grant od międzynarodowej firmy implantologicznej. W moim odczuciu będzie on przełomowy w postrzeganiu leczenia implantologicznego i pomoże wielu pacjentom, którzy stracili nadzieję na normalne funkcjonowanie. Polega on na wykonaniu niewyciąganej pracy odtwarzającej pełny łuk zębowy, wspartej jedynie na trzech implantach. Przeszkodą nie jest nawet zanik kości w żuchwie do poziomu otworów nerwów zębodołowych dolnych czy mocno powietrzne zatoki szczękowe i zanik wyrostka zębodołowego w szczęce. Z pomocą w opracowaniu tego rozwiązania przyszedł mój pacjent, były pracownik Politechniki, autor kilkudziesięciu patentów, były współwłaściciel mikrohuty, u którego realizując powszechnie przyjęte rozwiązania, miałem trzykrotnie powikłania wymagające rozpoczęcia leczenia od początku. Czasami to, co wydaje się logiczne, nie działa, a coś, co przeczy intuicji jest doskonale spójne matematycznie. Jestem w połowie projektu, do publikacji rezultatów potrzeba jeszcze około pięciu lat, jednocześnie wyniki są bardzo dobre i jestem przekonany, że to rozwiązanie, zwłaszcza w dobie nowych materiałów, które tylko uwidocznią ograniczenia obecnych protokołów, będzie przełomowe.

Czy lekarz dentysta, który pragnie rozpocząć pracę w obszarze nowoczesnej chirurgii implantologicznej, powinien przygotować się w specjalny sposób do rozpoczęcia takiej aktywności w swojej praktyce? Jakie szkolenia powinien odbyć? Jakie systemy narzędzi i oprzyrządowania należy wybrać na początek?

Przede wszystkim uważam, że taki lekarz powinien wzbudzić w sobie pokorę. Powikłania przyjdą niezależnie od tego, na ilu szkoleniach będzie i jak zaawansowany sposób leczenia wypracuje. Znam wielu wykładowców i niezależnie od tego, co mówią na szkoleniach – każdy z nich ma powikłania. Kilku pacjentów, którym ci wykładow...